ἀλαζονο-χαυκο-φλύαροι , kom. Wort des Archestr . bei Ath . I, 29 c, Prahlhans.
ἀνᾱλίσκω , fut . ἀναλώσω , aor . att, ἀνάλωσα , wie perf . ἀνάλωκα ; die augmentirten Formen ἀνήλωσα und in composs . κατηνάλωσα , (s. unten), ἀνήλωκας , Xen. Cyr . 2, 2, 15 ...
... , durch das Tödten der einzelnen Krieger; Iliad . 11, 750 Ἀκτορίωνε ἀλάπαξα , tödten; 12, 67 τοὺς ἀλαπάζει Ζεύς , zu Grunde richten, Od . 17, 424. 19, 80 ἀλλὰ Ζεὺς ἀλάπαξε Κρονίων, ἤϑελε γάρ που , nahm mir mein ... ... 2, 37 b vom Weine πάσας δ' ἐκ κραδίας ἀνίας ἀνδρῶν ἀλαπάζει .
2. vādo , ere (vgl. ahd. watan, waten), ... ... eig.: propulsi (canes) fustibus vadunt foras, Phaedr.: cum feras bestias videamus alacres et erectas vadere (einhertreten), ut alteri bestiae noceant, Cornif. rhet. ...
... 3, 12. p. 159 Schenkl.: anas femina, anas masculus, Scribon.: anatium stabula, Varr.: anatum ova, Cic. – / Genet. Plur. gew. anatum; doch auch anatium b. Varr. r.r. 3, 5, 14; 3, ...
2. cōpis (cōps), pis, Akk. Plur. pidas, ... ... einer Sache mächtig, copi pectore, Plaut. Pseud. 674: ut amantem erilem copem facerem filium, Plaut. Bacch. 351: m. Genet., o ...
2. lacto , āvī, ātum, āre (Intens. v. ... ... , aufziehen od. zum besten haben, alqm. Plaut.: lactare amantem et falsā spe producere, Ter.: alqm dictis lenibus, Acc. tr. fr.: ...
amārē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... = mit Bitterkeit, voller Galle, zornsüchtig, verletzend, admonere, Sen.: amarius reprehendere, Macr.: amarissime singulorum nomina enumerare, Suet. Vgl. amariter.
vībīx , īcis, f., die Strieme, Schwiele ... ... Ambros. de off. 1, 12, 46. – / Nbf. vibex, Adamant. Martyr. bei Cassiod. de orthogr. (VII) 193, 2 K. ...
Kante , I) der spitze oder hervorragende Teil eines Dinges: mucro. – II) eingewebter Rand: ein Schleier mit einer K. von Bärenklau, velamen circumtextum acantho.
Abart , similitudo. – die Abarten, auch generis varietate distantes.
... Akk. Amazonem, Plin. 7, 201; Amazona, Ov. art. am. 2, 743: Spät. Nbf. Amāzona , ae, f., Tert. adv. Marc. 1, 1 ... ... d.i. Hippolytus, Sohn des Theseus von einer Amazone, Ov. her. 4, 2. – mons ...
... quid tu es tristis? quidne es alacris? Ter. Eun. 304: multos alacres exspectare (in lebhafter, gespannter ... ... guter Dinge) volitare, Cic.: alacres perterritum superare, Cic.: postquam omnium animos alacres videt, Sall.: alacri et ... ... Abl. (in), quod alacres animo sumus, Cic. ep. 5, 12, 9. – ...
2. Peliās , ae, m. (Πελία ... ... König in Thessalien, Bruder des Neleus, Halbbruder des Äson, Vater des Akastus, der Alcestis, Peisidice u.a., Schwiegervater des Admetus, der seinen Bruder Neleus ...
ūsquam , Adv. (eig. ubiquam, ubsquam), meist in ... ... nullus esset usquam consistendi locus, Cic.: numquam etiam fui usquam, quin me omnes amarent plurimum, Ter.: salientes huc illuc nec usquam insistentes, Quint. – m. ...
adamās (auch adamāns, Solin. 52, 57), antis, Akk. antem od. anta, ... ... bewegen (rühren), Ov. u. Mart. – II) der Diamant, Plin. u.a.
virāgo , inis, f. (virgo), die ... ... kräftige Jungfrau, die Heldin usw., v. aliqua ancilla, kräftig, stark, Plaut.: verbosa virago, Fulg.: v. einer Amazone, Lact.: v. der Pallas, bello metuenda virago u. ...
acacia , ae, f. (ἀκακία), ... ... . acanthus no. II), Plin.: acacia rufa, Cass. Fel. 29: acaciae suci od. gummi, Cels. – II) meton., der ...
adagio , ōnis, f. (ad u. aio) das ... ... , 4 Schenkl. Donat. Ter. eun. 3, 1. – Nbf. adagium , ī, n., Gell. 1. praef. § 19. Paul. ex ...
acatus , ī, f. (ἄκατος) = acatium no. I (w.s.), Auson. ep. 22, 31. Tert. adv. Marc. 5, 1.
Buchempfehlung
Der junge Chevalier des Grieux schlägt die vom Vater eingefädelte Karriere als Malteserritter aus und flüchtet mit Manon Lescaut, deren Eltern sie in ein Kloster verbannt hatten, kurzerhand nach Paris. Das junge Paar lebt von Luft und Liebe bis Manon Gefallen an einem anderen findet. Grieux kehrt reumütig in die Obhut seiner Eltern zurück und nimmt das Studium der Theologie auf. Bis er Manon wiedertrifft, ihr verzeiht, und erneut mit ihr durchbrennt. Geldsorgen und Manons Lebenswandel lassen Grieux zum Falschspieler werden, er wird verhaftet, Manon wieder untreu. Schließlich landen beide in Amerika und bauen sich ein neues Leben auf. Bis Manon... »Liebe! Liebe! wirst du es denn nie lernen, mit der Vernunft zusammenzugehen?« schüttelt der Polizist den Kopf, als er Grieux festnimmt und beschreibt damit das zentrale Motiv des berühmten Romans von Antoine François Prévost d'Exiles.
142 Seiten, 8.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro