er, sie, es , liegt im Lateinischen schon in ... ... ista, istud. – und ist »er« = er selbst, der Herr etc., so braucht man ... ... / Das eben Gesagte bezieht sich jedoch nur auf er, sie, es im Nominativ; denn für ...
... bei Pronom. in den üblichen Formeln ex eo quod, ex eo quia, deshalb weil, Cic.: ... ... Cic.: ex lege, ex legibus, ex iure, Cic.: ex foedere, Liv.: ebenso ... ... .: ex re, Phaedr.: ex re et ex tempore, Cic.: ex litteris meis ...
1. eo , īvī od. iī, itum, īre ... ... , nec pes ire potest, Ov.: ibat et expenso planta morata gradu, Prop.: non posse ire ... ... Versfuß usw., euntes melius (versus), Hor.: cum per omnes et personas et affectus eat comoedia, Quint. – c) v. Schiffen, ...
... teils... teils; entweder... oder, et mari et terrā, Nep.: et moneo et hortor, Cic.: et in patre et in filio, Cic. – ... ... nicht... sondern, nec miror et gaudeo Cic.: sowie et... nec (neque), nicht ...
... ist denn das? hem, quid hoc est?: ei ei! ist es das? at at! hoc illud est?: ei der Tausend! papae! bombax!: ei jawohl! vel maxime !: ei, as wäre! ecce ... ... der Ungeduld: quaeso. – ei, wo ist er denn? ubinam est? quaeso. – ...
... id, a) dahin, dazu, eo pervenire, Cic.: accessit eo, ut etc., Cic. – b) ... ... Cic. u.a.: eo, ut etc., Cic.: eo, quo, Cic.: non eo, dico, quo, Cic.: non eo haec dico, quin etc ...
2. em , Interj. (eig. Imper. eme ... ... r. r. 1, 56. Cic. ep. 13, 15, 1. Cic. Clu. 184 (Kaiser en). Vgl. Brix Plaut. trin. prol. 3. Lorenz Plaut ...
... ellum, ellam (st. en illum, en illam), Komik. – b) absol.: en, cui tu liberos committas, Cic.: en, cur etc., Cic. ... ... m. ecce, aspice, wohlan, en ecce, Sen.: en aspice, Ov. – ...
... ach! weh! ei perii! Caecil. com. fr.: Tr. ei! Si. quid est ... ... mihi! Komik. u.a. Dichter: ei mihi! conclamat, Ov.: ei mihi! ei mihi! Plaut.: ei misero mihi, Ter. u. Catull. ...
Ei , ovum. – Sprichw., er sieht ihm ähnlich, wie ein Ei dem andern, s. ähnlich: das Ei will klüger sein, als die Henne, sus Minervam, ut aiunt (ὑς τὴν Άϑηνᾶν, Cic. Ac. 1, 18): er geht wie auf Eiern, ...
3. ēm , Interj., von Spengel Ter. Andr. für en od. hem eingeführt, allein = wie? (383. ... ... 859): vor der Frage = sag an! (619): als Aufforderung, em! so höre! (682 ...
1. em , archaist. = eum, s. ... ... b. Gell. 20, 1, 45 = tab. III, 4 ed. Schoell liest Hertz eom, Schoell eo). Vgl. R. Schoell prolegg. ad leg. XII tabb ...
eu , Interi. (εὖ), schön! bravo! (auch ironisch), Komik. u. Hor. de art. poët. 328: verb. eu hercle, eu edepol, Plaut. (s. Brix Plaut. mil. 394).
eā , Adv. (Abl. v. is, sc. viā, parte), daselbst, da, Liv. 21, 32, 9. Cels. 7, 5. no. 1: m. korresp. quā, Nep. Hann. 3, 4. Cels. 7, ...
ec , Demonstrativpartikel, eig. das e in ecastor u. dgl., aber vor K.-Lauten verwandelt in ec.
ēr , ēris, m. (χήρ), der Igel, Nemes. cyn. 57.
2. en , s. 1. in a. E. /.
eh! heus; eho!
ἐκ , vor Vocalen ἐξ , doch zuweilen auch vor ... ... σοῦ δυσμένεια , dein Uebelwollen, El . 619; ἀπιστία ἔκ τινος Xen. An . 7 ... ... . – 4) Eine Zeitfolge, bes. ἐξ οὗ, ἐκ τοῠ, ἐκ τούτου , seitdem , Il . ...
... sich wohl freuen, wenn sie es hören sollten; εἴ μοι λέγοις τὴν ὄψιν, εἴποιμ' ἂν τότε ... ... , daß, wenn sie das Ehrengeschenk geben werden, es gut ist; εἰ μέν τι σὺ ἔχεις ... ... 58. So schon Hom ., ἀντίος ἤλυϑεν, εἴ πώς εὑ πεφίδοιτο Il . 20, 463 ...
Buchempfehlung
E.T.A. Hoffmanns zweiter Erzählzyklus versucht 1817 durch den Hinweis auf den »Verfasser der Fantasiestücke in Callots Manier« an den großen Erfolg des ersten anzuknüpfen. Die Nachtstücke thematisieren vor allem die dunkle Seite der Seele, das Unheimliche und das Grauenvolle. Diese acht Erzählungen sind enthalten: Der Sandmann, Ignaz Denner, Die Jesuiterkirche in G., Das Sanctus, Das öde Haus, Das Majorat, Das Gelübde, Das steinerne Herz
244 Seiten, 8.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro