toga , ae, f. (tego), die Bedeckung, ... ... togātus, a, der, die mit der Toga Bekleidete, α) die Buhldirne, Tibull ... ... ) Sing. kollektiv, Advokaten, Sachwalter, tota forensis curia et toga, Cod. Paris. in Haupt opusc. 3 ...
tuba , ae, f. (verwandt mit tubus), I) ... ... tubae rancitas, Plin.: non tuba directi, non aeris cornua flexi, Ov.: tuba a Graeco inscienter inflata, ... ... ab arce, simul a portu et ab navibus, Liv.: tubā signum dandum, Caes.: e muro ex composito ...
tēla , ae, f. ( aus *tex-la zu ... ... = das Ersonnene, ea tela texitur, Cic. – II) meton.: 1) der ... ... u. Ov.: licia telae addere, weben, Verg.: tela iugo vincta est, Ov. – 2) der ganze ...
thya , ae, f. (θύα) u. thyon , ī ... ... , a, um (θύϊνος), vom Baume thya, lignum, Vulg. apoc. 18, 12: ligna, Vulg. 2. regg. ...
tata , ae, m., Vater, in der lallenden Sprache der Kinder, Varro bei Non. 81, 5. – u. = Ernährer übh., Mart. 1, 100, 1. Corp. inscr. Lat. 6, 27964 ...
trua , ae, f. (zu griech. τορύνη, Rührkelle), I) die Gosse, Varro LL. 5, 118. – II) der Rührlöffel, die Kelle, Pompon. com. 96. Titin. com. 128; vgl. Paul. ...
tīna , ae, f., 1) die Weinbutte, Varro de vita P.R. 1. fr. 49 (bei Non. 544, 4). – 2) die Badebutte, Ven. Fort. vit. Radeg. 17.
tama , ae, f., eine Art Geschwulst, bes. an den Füßen, Lucil. 1195.
tūfa , ae, f., eine Art Helmbüschel, Veget. mil. 3, 5. p. 74, 5 L 2 .; vgl. Lyd. de magistr. 1, 8 (dav. das franz. toupet).
teta , ae, f., eine Taubenart, Serv. Verg. ecl. 1, 58.
trea = tria, s. trēs /.
Thīa , ae, f. (Θεία), Gemahlin des Hyperion, Mutter des Sol, Catull. 66, 44.
Tyba , ae, f., eine Stadt an der Grenze Syriens diesseit des Euphrats, j. Taibe, Cic. ep. 15, 1, 2.
teba , ae, f., der Hügel, in der alten sabien. Sprache nach Varro r.r. 3, 1, 6.
taxa , ae, f., eine Art des Lorbeerbaumes, Plin. 15, 130.
Toga , toga. – in der T., mit einer T. bekleidet, togatus.
tēda , tēdifer , s. taeda, taedifer.
tāla , s. talla.
Tyra , s. Tyrās.
tera , s. terra /.