aemulātus , ūs, m. (aemulor) = aemulatio no. II (w. vgl.), die Scheelsucht, Eifersucht, Tac. hist. 3, 66: Plur., Tac. ann. 13, 46.
aemulātor , ōris, m. (aemulor), der Nacheiferer, absol., Eccl.: virtutum, Iustin.: canendi, Apul.: v. Abstr., animus aem. dei, ... ... erat, Sall. hist. fr. 3, 7 D. (Kritz 3, 6 aemulatus est).