apostolus , ī, m. (ἀπόστολος, abgesandt), I) der Bericht an einen höhern Richter, rein lat. dimissoriae litterae, ICt. – II) der Apostel, Hieron. ep. ...
Apostel apostŏlus (Eccl.). – Apostelgeschichte , acta apostolorum (Eccl.) – apostolisch , apostolicus (zu einem Apostel gehörig, Eccl.). – *ab apostolo traditus (von einem Apostel gelehrt, überliefert). – Adv. *apostolorum more.
apostola , ae, f. (apostolus), die Apostelin, Augustin. serm. 132, 1.
apostolātus , ūs, m. (apostolus), das Apostelamt, Tert. adv. Marc. 1, 20 u.a. Eccl.
Heidenbekehrer , doctor od. apostolus paganorum (Eccl.). – Heidentum , gentilitas. paganitas (die Religion der Heiden, Ggstz. dei religio, Eccl.). – cultus idolorum (der Götzendienst, Eccl.). – Ist es = die Heiden, s. 1. ...
bekehren , in aliam mentem adducere. aliam mentem inicere (auf ... ... – B. der Heiden, doctor gentilium nationum (Eccl.); doctor od. apostolus paganorum (Eccl.). – Bekehrung , morum mutatio (Änderung der Sitten). ...