coniugālis , e (coniunx), ehelich, Ehe-, sacra, Val. Max.: amor, Tac.: fides, vinculum, Eccl.: pudicitia (Ggstz. virginalis, vidualis), Eccl.: di, Ehebundsgötter, Varr. de vit. pop. Rom. 2, 18 K. Tac. ...
ehelich , coniugalis. conubialis (die Ehe betr., nachaug.). – maritalis (die Eheleute betreffend ... ... e. Verbindung, s. Ehe: die e. Treue, coniugii fides; fides coniugalis: ein e. Zwist, s. Ehezwist. – sich e. mit jmd. ...
Ehegott , deus coniugalis. – Bei den Römern Hymen od. Hymenaeus. – Ehehälfte , uxor. – Streit mit der E., lis uxoria. – Eheherr , s. Mann no. III. – Ehekontrakt , s. Ehevertrag ...
Ehebett , lectus genialis od. coniugalis.
fūrātrīna , ae, f. (1. furor), das Stehlen ... ... Iul. Val. 2, 15. p. 93, 26 Kuebler. – übtr., coniugalis, Ehebruch, Apul. met. 8, 3.
Gattenliebe , coniugalis amor (Liebe zwischen Gatten). – uxoria caritas (Liebe der Gattin zu dem Gatten). – gattenlos , orba marito; sine marito. – sie ist schon lange g., iam diu sine marito vivit. – Gattenmörder , parricīda ...
coniugāliter , Adv. (coniugalis), ehelich, Iul. Val. 1, 4. Augustin. ep. 157, 39.
ehebrechen , adulterare. adulterium committere (in einem einzelnen Fall). – ... ... corruptor uxorum (Verführer der Frauen anderer). – Ehebrecherin , adultera; fidei coniugalis violatrix (Eccl.). – ehebrecherisch ; z.B. mit jmds. Gattin in ...