piper , eris, n. (πέπερι), ... ... , Vitr.: piper et quidquid chartis amicitur ineptis, Hor. – bildl., v. scharfer, beißender Rede, piper, non homo, Petron.: ut te aliquid et piperis ...
ācrivōx , vōcis (acer u. vox), von scharfer Stimme, kreischend, *Arnob. 3, 14.
fortiter , Adv. (fortis), I) stark, tüchtig, astringere, Plaut.: fortius attrahere lora, Ov.: fortius figere pedem, schärfer auftreten (v. müden Stier), Eccl. – II) übtr.: a) ...
Adlerauge , oculus aquilae. – Adleraugen (d. i. sehr ... ... acres atque acutos. – Adlerblick , aspectus aquilinus. – aspectus acer (scharfer Blick übh.). – Adlerei , aquilae ovum. – Adlerflug , ...
aquilīnus , a, um (aquila), vom Adler, Adler-, ungulae, Plaut. Pseud. 852: corpus, Dar. Phryg. 13: aquilinum in modum, Tert. de paenit. 12: aspectus, scharfer Adlerblick, Apul. met. 2, 2.
Beobachter , observator (im allg.). – custos (Wächter, ... ... Augen- od. Ohrenzeuge). – B. der Natur, speculator venatorque naturae: ein scharfer, seiner B., homo acutus, sagax: ein sorgsamer B. aller seiner ...
mordāciter , Adv. (mordax), beißend, bissig, übtr., ... ... animus ille m., Macr. sat. 7, 3, 8: limā mordacius uti, schärfer, Ov. ex Pont. 1, 5, 19: eandem materiam mordacius scribere, ...
drīmyphagia , ae, Akk. ān, f. (δριμυφαγία), das Essen scharfer Speisen, Cael. Aur. chron. 1, 1, 26; 2, 6 ...
ἀτάρ (verkürzt aus αὐτάρ ?), aber ; immer den Setz anfangend, von Hom . an bes. bei Dichtern, doch auch in Prosa. Scharfer Gegensatz, Iliad . 4, 29. 5, 820. 10, 420 Od ...
εὔ-λογχος , ein glückliches Loos habend, od. mit scharfer Spitze, εἴδωλα Plut. Aem. Paul. 1, vgl. Def. orac . 17, von den Bildern des Demokrit.
ὀξύ-θηκτος , scharf geschliffen, geschärft, mit scharfer Spitze; φάσγανον , Eur. Andr . 1151; βέλος , El . 1158. Bei Soph. Ant . 1286, ἡ δ' ὀξύϑηκτος ἥδε , von der Eurydice gesagt, ...
ὀξύ-στομος , mit spitzem, scharfem Schnabel; γρύπας Aesch. Prom . 805; μύωψ 667, wie ἐμπίς Ar. Av . 244; auch μάχαιρα , mit scharfer Schneide, Eur. Suppl . 1205.
δρῑμυ-φαγία , ἡ , das Essen scharfer Speisen, Medic .
ὀξυ-όστρακος , mit spitzer, scharfer Schale, Luc. Lexiph . 13.
sāl , salis, m. u. n., Plur. salēs ... ... . – 2) bildl.: a) Salz für »feiner, aber scharfer Witz« im Reden, Scherzen usw., urbani sales, Cic.: amari sales, ...
bōs , bovis, c. (βούς, Genet. βοός ... ... boves mugissent, Liv. – Sprichw., bos lassus fortius figit pedem (tritt schärfer auf), Hier. ep. 102, 2. Augustin, ep. 68, 2: ...
Buchempfehlung
Zwei späte Novellen der Autorin, die feststellte: »Eine gescheite Frau hat Millionen geborener Feinde: alle dummen Männer.«
72 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro