1. ambō , ae, ō (ἄμφω), ... ... alterno. I, B, 1): aut ambo imperatores Romani... aut alter ex iis, Liv.: verum utrique mos ... ... ambas ultra fossam protendere coepit, Enn. ann. 555. – / ambo als alter Dual gew. im Akk. ambo, ...
2. ambo , ōnis, m. = umbo, Varr. LL. 5, 115. Cassiod. hist. 10, 4. Vgl. Gloss. V, 491, 15.
duo , ae, o (altind. dvā, griech. δύο ... ... zwei, I) im allg., Cic. u.a. Vgl. ambo. – II) bestimmt = οἱ δύο, die zwei = ...
beide , ambo (stellt »die beiden« als zwei Hälften oder als relative Allheit dar = die zwei, alle zwei, beide zusammen, beide zu gleicher Zeit, Ggstz. alter, z. B. alter ambove consules, Cic. Phil. 5, 53). ...
ē-neco (ē-nico), necuī, nectum, āre, langsam ... ... . dgl., I) eig.: ut aves enecat accipiter, Varro fr.: puer ambo angues enicat, Plaut.: enecare lixam (v. einem Elefanten), Auct. b ...
andere , der, die, das, alter (der andere = einer von zweien, Ggstz. ambo, uterque, z. B. qui nihil alterius causā facit: u. Hamilcar, Mars alter: u. altera Carthago Capua: u. tua altera ...
re-linquo , līquī, lictum, ere, I) zurücklassen ... ... domi, Plaut.: ipse abiit, me reliquit pro atriensi in sedibus, Plaut.: abeuntes ambo senes me filiis relinquunt quasi magistrum, Ter.: rel. alqm in Gallia, Caes ...
opportūnē , Adv. (opportunus), bequem, gelegen, zur guten Stunde ... ... te obtulisti mi obviam, Ter.: pater, opp. advenis, Ter.: ellipt., ambo opp. (sc. adestis); vos volo, Ter. (s. Spengel Ter ...
ἈΜΦί , Advb . u. Praepos . mit gen. accus. dat .; verwandt mit ἀμφίς, ἄμφω, ἀμφότερος , das Latein. amb–, ambo , das deutsche um (umb) ; unterscheidet sich eigentlich u. ursprünglich von ...
ἄμφω , ἀμφοῖν (ἀμφί , ambo ), für alle genera: Hom . oft, aber nur in der Form ἄμφω , nom . u. accus ., vgl. Iliad . 6, 17 u. 19 nebst Scholl. Aristonic.; ...
ὑπ-εκ-τανύω (s. τανύω ), darunter ausspannen, Paul. Sil. ambo 54.
τανύ-μετρος , von langem Maaße, lang gemessen, Paul. Sil. ambo 49.
πολύ-στεπτος , = Folgdm, Paul. Sil. Ambo 269.
ποικιλο-εργός , mit bunter, mannichfaltiger Arbeit, Paul. Sil. ecphr . 376 ambo 262.
τετρα-σώματος , mit vier Leibern, Paul. Sil. ambo 252.
πυρσο-κόρυμβος feuertraubig, Paul. Sil. Ambo 166.
χρῡσεο-κόλλητος , = χρυσοκόλλητος , Paul. Sil. ambo 159.
1. sto , stetī, statum, stātūrus, āre (Stamm sta ... ... eig.: 1) im allg.: a) v. leb. Wesen: stant ambo, non sedent, Plaut.: cum virgo staret et Caecilia in sella sederet, Cic ...
pār , paris, gleichkommend, gleich in Ansehung des Verhältnisses ... ... eloquentiā parem habuisse neminem, Cic.: pares aetate ministri, Verg.: par annis, Ov.: ambo aevo cantuque pares, Nemes. (dafür poet. cantare pares, sich gleich ...
Buchempfehlung
Diese Ausgabe gibt das lyrische Werk der Autorin wieder, die 1868 auf Vermittlung ihres guten Freundes Ferdinand v. Saar ihren ersten Gedichtband »Lieder einer Verlorenen« bei Hoffmann & Campe unterbringen konnte. Über den letzten der vier Bände, »Aus der Tiefe« schrieb Theodor Storm: »Es ist ein sehr ernstes, auch oft bittres Buch; aber es ist kein faselicher Weltschmerz, man fühlt, es steht ein Lebendiges dahinter.«
142 Seiten, 8.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro