maereo , uī, ēre (vgl. miser), I) intr. ... ... (Ggstz. laetari), maeret Menelaus, Cic.: quamquam neque insignibus lugentium abstinerent, altius animis maerebant, Tac.: quis umquam tam crudelis fuit, qui prohiberet quemquam sibi ( ...
ab-nego , āvī, ātum, āre, I) abschlagen, verweigern ... ... u. so entziehen, vorenthalten, alci coniugium et dotes, Verg.: lucem animis, Lact.: alci pecuniae partem, Quint.: depositum, Plin. ep. – nec ...
per-lego , lēgī, lēctum, ere, mit den Augen usw. ... ... durchmustern, genau betrachten, I) im allg.: omnia oculis, Verg.: cunctas animis oculisque sequacibus auras, Stat.: dispositas generosa per atria ceras, Ov. – II ...
in-animis , e (in u. anima), I) hauchlos, nicht wehend, venti, Apul. met. 1, 3. – II) leblos, gefühllos, fast entseelt, v. Pers., Apul. met. 1, 14 u. 25 ...
standhaft , stabilis (unveränderlich). – constans (beständig, sich ... ... animus firmus: st. sein, stare animo (v. einem ); stare animis (v. mehreren): st. sein in etwas (im Schmerz etc.), aequo ...
aufmerken , I) v. intr.: animum attendere, intendere, advertere ... ... od. se erigere (v. Zu hörenden). – merkt auf! adestote animis! erigite mentes auresque vestras et me dicentem attendite! – gar nicht au., ...
... suo mentique od. (von mehreren) animis suis mentibusque mandare (sich etwas tief einprägen, tief ins Herz schreiben). ... ... Infin.: jene Lehre muß von jedermann beherzigt werden, praeceptum illud omnium in animis esse debet. – beherzigenswert , non neglegendus (nicht unbeachtet zu ...
stabiliter , Adv. (stabilis), fest, dauerhaft, I) ... ... . – II) übtr., fest, unveränderlich, disciplinae vero coniunctae cum animis nullo tempore deficiunt, sed permanent stabiliter ad summum exitum vitae, Vitr. 6. ...
probābilis , e (probo), I) beifallswert, anerkennenswert, gefällig, ... ... a) physisch: aqua, Plin.: gustus, Colum.: boves non minus probabiles animis quam corporibus, Colum. – b) geistig: orator, Cic. u. ...
vērum-tamen (vēruntamen), Coni. = gleichwohl, doch aber, ... ... verumtamen homines, quamvis in turbidis rebus sint, tamen, si modo homines sunt, interdum animis laxantur, Cic.: getrennt, verum aliqua tamen, Cic. Verr. 2, ...
Seelenadel , altitudo animi. – Seelenangst , angor animi. – Seelenfriede , pax animi, mentis. – S. bringen, pacem animo od. animis afferre.
einpflanzen , inserere. – ingenerare. ingignere (gleichs. anerzeugen, bei ... ... hat uns die Natur eingepflanzt, hoc natura ingenuit nobis; hoc naturā inest in animis; hoc in animis nostris insitum est.
daran denken ; z. B. jedermann denkt noch daran, hoc in omnium animis sedet: er denkt nicht mehr daran, sich zu ergeben, omisit deditionem: meine Seele denkt gar nicht daran, zu fliehen, a fuga multum abhorret animus. – darangehen ...
... od. (v. mehreren) promptissimis od. libentissimis animis. Bereitwilligkeit , animus promptus, zu etw ... ... – mit aller B., animo promptissimo od. (v. mehreren) animis promptissimis; libentissime; libentissimo animo oder (von mehreren) libentissimis animis: bei der größten B. derselben. in summo eorum studio: ...
Herzenssache; z.B. die Religion besteht nicht in Gebräuchen, sondern sie ist H., religio non in caerimoniis, sed in animis versatur: es ist für mich etwas eine H., mihi cordi est alqd ...
Grundbegriff , notio in animis informata; notio animis impressa. – die Grundbegriffe, principia rerum omnium (als Grundlage alles Wissens); initia (die Anfänge, z.B. studiorum).
1. sto , stetī, statum, stātūrus, āre (Stamm sta ... ... .: per quos homines ordinesque steterim, Cic.: dum stabat regno incolumis, Verg.: stamus animis, sind festen Mutes, Cic.: stas animo, Hor.: quae si valuissent, ...
1. quī , quae , quod , I) Pron. interrog ... ... im Hauptsatze erfolgend dargestellt werden soll, sapientia est una, quae maestitiam pellat ex animis, quae nos exhorrescere metu non sinat, Cic. – Dies ist bes. ...
1. pāx , pācis, f. (zu paciscor, pango, ... ... habere volunt (carmina), Ov. trist. 5, 12, 4: temperantia pacem affert animis, Cic. de fin. 1, 47: semper in animo sapientis est placidissima ...
Ohr , am tierischen Körper: auris. – auricula (der äußere ... ... Ohren): sich etwas zu O., zu Herzen gehen lassen, alqd auribus ... animis accipere: einer Sache od. vor etwas das O. schließen, verschließen, ...
Buchempfehlung
Beate Heinold lebt seit dem Tode ihres Mannes allein mit ihrem Sohn Hugo in einer Villa am See und versucht, ihn vor möglichen erotischen Abenteuern abzuschirmen. Indes gibt sie selbst dem Werben des jungen Fritz, einem Schulfreund von Hugo, nach und verliert sich zwischen erotischen Wunschvorstellungen, Schuld- und Schamgefühlen.
64 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Romantik! Das ist auch – aber eben nicht nur – eine Epoche. Wenn wir heute etwas romantisch finden oder nennen, schwingt darin die Sehnsucht und die Leidenschaft der jungen Autoren, die seit dem Ausklang des 18. Jahrhundert ihre Gefühlswelt gegen die von der Aufklärung geforderte Vernunft verteidigt haben. So sind vor 200 Jahren wundervolle Erzählungen entstanden. Sie handeln von der Suche nach einer verlorengegangenen Welt des Wunderbaren, sind melancholisch oder mythisch oder märchenhaft, jedenfalls aber romantisch - damals wie heute. Nach den erfolgreichen beiden ersten Bänden hat Michael Holzinger sieben weitere Meistererzählungen der Romantik zu einen dritten Band zusammengefasst.
456 Seiten, 16.80 Euro