Astronom , astronomus (αστρονό ... ... . caeli ac siderum peritus (als beobachtender Astronom). – caeli interpres (als Ausleger der Himmelserscheinungen). – siderum computator ... ... od. umschr. qui siderum cursus et motus numeris persequitur (als rechnender Astronom). – ein tüchtiger A ...
Metōn , ōnis, m. (Μέτων), berühmter athenischer Astronom, der zur Ausgleichung der Sonnen- u. Mondbahn einen Zyklus von 19 Jahren einführte, Avien. progn. 48. Auson. ep. 2, 12. p. 158 Schenkl. – Dah. ...
sphaera (sphēra), ae, f. (σφαιρ ... ... allg., Cato u. Cic. – II) insbes.: a) die astronom. gläserne od. eherne Himmelskugel, der Himmelsglobus, ...
Mānīlius , a, um (2. mānus), Name einer röm. ... ... Pomp. 69. Q. Cic. petit. cons. 51. – u. der Astronom A. Manilius, der ein Lehrgedicht in fünf Büchern, Astronomica gen., ...
Hipparchus , ī, m. (Ἵππαρχος), ein Mathematiker und Astronom aus Nicäa (um 160 v. Chr.), Cic. ad Att. 2, 6, 1.
Sternkundige , der, s. Astronom.
ἀστρο-λόγος , ὁ , der Sternkundige, Astronom, z. B. Xen. Mem . 4, 2, 10; erst bei Sp . Sterndeuter.
Conōn , ōnis, m. (Κόνων), I) ... ... wo öfter griech. Akk. -ona). – II) aus Samos, ein berühmter Astronom u. Mathematiker zur Zeit des Ptolemäus Philadelphus, Catull. 66, 7. Verg ...
pergula , ae, f. (v. pergo, wie tegula ... ... u. 229. Prop. 5, 5, 68 (70). – g) als astronom. Observatorium, oben auf dem flachen Dache, Suet. Aug. ...
cōnsīdero , āvī, ātum, āre (con u. sidus, ... ... arma, Auct. b. Afr.: caelum, Val. Max.: lucentia sidera (bei astronom. Erörterungen), Gell.: pallium diligentius (v. Käufer), Petr.: u. ...
Apollōnius , ī, m. (Ἀπολλών ... ... übertrug, Quint. 10, 1, 87. – V) Apollonius aus Myndus, Astronom, Sen. nat. qu. 7, 3, 17. – VI) Apollonius ...