dīlātio , ōnis, f. (differo), I) der Aufschub, die Verzögerung, temporis, Phaedr.: vel minimi temporis, Cic.: comitiorum dilationes, Cael. in Cic. ep.: belli, Liv.: legis agrariae, Liv.: dilationes comitiorum, Cic. ...
Verzug , mora. – retardatio (Aufhaltung, Hemmung); verb. ... ... et mora. – cunctatio (das Zaudern); verb. cunctatio et mora. – dilatio (Aufschub). – ohne V., sine mora; nullā interpositā morā; sine ...
Anstand , I) Standort bei den Jägern: insidiae (Hinterhalt). – auf dem A. sein, feris insidiari. – II) Aufschub: dilatio. – mora (Verzug). – cunctatio (Zögern). – ohne A., ...
Aufschub , dilatio (z. B. comitiorum: u. minimi temporis = der geringste Au.). – prolatio (z. B. iudicii, diei). – procrastinatio (Au. von einem Tage zum andern). – mora. retardatio (Verzug, Verzögerung, ...
Hinhalten , das, -ung , die, sustentatio (Aufhaltung). – dilatio (Aufschub, z.B. exitii). – od. durch Umschr. mit den Verben unter »hinhalten«, z.B. durch H. u. Aufschub, sustentando ac prolatando.
dī-gnōsco od. dī-nōsco , nōvi, nōscere (dis ... ... est, Val. Max. 1, 8 in.: quae proprie sint instrumenta, propter quae dilatio danda sit, inde dinoscimus, Ulp. dig. 50, 16, 99. § ...