retineo , tinuī, tentum, ēre (re u. teneo), I ... ... aufhalten, a) leb. Wesen: quid nunc me retines? Plaut.: concilium dimittit, Liscum retinet, Caes.: nisi iam profecti sunt, retinebis homines, ...
rachgierig , ulciscendi cupidus (in einem einzelnen Fall). – poenae cupidus (begierig nach Strafe, in einem einzelnen Fall). – qui nullam iniuriam inultam atque impunitam dimittit (der keine Beleidigung ungerächt läßt).
ef-fluo (ec-fluo), flūxī, ere (ex u. ... ... (2. § 19): utrumque hoc falsumst; effluet, Ter. eun. 121: quidquid dimittit in aula, effluit et subitis rumoribus oppida pulsat, Petron. poët. fr. ...
... Plaut. Epid. 452. – v. sachl. Subjj., arbor folia dimittit, verliert die Blätter, Plin.: iis (triticis) quae maturuere protinus ... ... Suet. (vgl. unten no. B, 2, b dim. matrimonia): dimittit concubinam, verabschiedet, II. argum. Plaut. mil. ...
maestus , a, um (maereo), traurig, I) ... ... 1) traurig = finster, oratores maesti et inculti, Tac.: neci maestum dimittit, Verg.: maestissimus irā, Val. Flacc. – 2) v. dem, ...
1. contingo , tigī, tāctum, ere (con u. tango ... ... .: vix mehercle contingere potest, ut hilares ab hac impatientia laetique discedant, quos pudor dimittit, Ps. Quint. decl. – m. Dat. (wem?), huic ...
Lieblingskind , deliciae patris od. matris od. parentum; ... ... ., *scriptor gratissimi studii. – scriptor, quem alqs diligentissime cognovit neque e manibus dimittit. – Seneka, der damalige L., Seneca tum maxime placens. – ...