profunditās , ātis, f. (profundus), die Tiefe, ... ... , 7 zw.: prudentiae, Macr. somn. Scip. 1, 3, 12: disciplinae, ibid. 1, 7, 3: ingenii proprii divina pr., ibid., 2, ...
exorbitātio , ōnis, f. (exorbito), die Abweichung ... ... von etw. = die Übertretung einer Sache, ex. disciplinae, Tert. de idol. 14: exorbitationes tuae, Augustin. c. Iulian. 4 ...
Beredsamkeit , I) die Fertigkeit zu reden: facultas dicendi. – ... ... rhetor (ῥήτωρ), rein lat. dicendi magister; rhetoricae disciplinae doctor: die B. lehren, dicendi praecepta tradere: sich der B. ...
... (objektiv, Zweig des Wissens, Disziplin). – die Wissenschaften, doctrinae; disciplinae; disciplinae studia, ōrum, n. pl .;litterae; litterarum studia, ōrum, n. pl. – schöne Wissenschaften, liberales doctrinae atque ingenuae: liberales disciplinae; liberalissima studia atque artes; ingenua studia atque ...
zusammenströmen , a) eig., v. Gewässern: confluere (absol. od. in etc., in mit Akk.). – confluere in unum. se committere (zu ... ... und ad curiam: u. ad alqm audiendum: u. ad druides disciplinae causā).