dūritiēs , ēī, f. (durus), die Härte, I) ... ... Verhärtung, cutis, Cels.: vulvae, Plin.: rubicundior, Cels.: si vetustior iam durities est, Cels.: facit ad omnem duritiem, Scrib.: invenies duritiem in intestino ingentem ...
Härte , duritia. durities (im allg., eig. u. bildl.). – rigor. rigiditas (Unbiegsamkeit, Sprödigkeit, z.B. des Eisens, Holzes etc.: auch uneig., animi, Härte, Unbeugsamkeit des Sinnes). – asperitas (Rauheit, in allen Beziehungen von ...
verhärten , I) v. tr . durare; indurare. – II) v. intr . durari; durescere. – Verhärtung , duritia; durities.
Sprödigkeit , I) eig.: asperitas (Rauheit und Trockenheit). – durities (Härte). – fragilitas (Zerbrechlichkeit). – II) uneig.: asperitas (rauhes Benehmen). – saevitia (Grausamkeit). – superbia (Hochmut). – fastus (stolze Zurückstoßung). – ...
sūrculāceus , a, um (surculus), holzig, holzartig, durities, Plin. 19, 119.
unbarmherzig , immisericors (ohne Mitleid) – durus. ferreus (hart, ohne Gefühl). – inhumanus (unmenschlich). – Adv . immisericorditer. – Unbarmherzigkeit , animi duritia od. durities (Härte). – inhumanitas (Unmenschlichkeit).
saxeus , a, um (saxum), aus Felsen, aus Stein, ... ... Stein, Ov. – b) meton.: α) steinhart, steinartig, durities iecoris, Cael. Aur. de morb. chron. 3, 6, 81. – ...