flēbiliter , Adv. (flebilis), weinerlich, kläglich, Cic. u.a. – Compar. b. Paul. Nol. carm. 20, 57.
lāmentor , ātus sum, ārī, I) v. intr. wehklagen ... ... . jammern, flere ac lamentari, Cic.: lamentari ac plangere, Suet.: flebiliter in vulnere, Cic.: clamor lamentantium mulierum, Liv. – Passiv unpers., ...
kläglich , I) beklagenswert: miserabilis. miserandus (bedauernswert). – ... ... – miser (elend, erbärmlich). – Adv. miserabiliter; miserandum in modum; flebiliter. – II) erbärmlich anzuhören: miserabilis (Mitleid erregend). – flebilis ...
weinerlich , flebilis (z.B. vox, sonus). – lamentabilis (kläglich, z.B. vox). – flexus. inflexus (ins Weinen umschlagend, z.B. ... ... vox). – ein w. Gesicht, vultus lacrimosus. – Adv . flebiliter.
gemo , uī, itum, ere, I) intr. seufzen, ... ... occulte vestrum malum gemeretis, Cic.: hic status unā voce omnium gemitur, Cic.: Ityn flebiliter gemens (v. der Prokne als Schwalbe), Hor.: multa gemens ...
perquam , Adv. (per = περί u. quam), ... ... perqu. meditate, Plaut.: perqu. subito, Lucr.: perqu. breviter, Cic.: perqu. flebiliter, Cic.: perqu. laudabiliter, Vell. – γ) bei Verben: perquam ...
dēmissē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... alcis alci, Brut. in Cic. ep.: petere ab alqo dem. et flebiliter, ut etc., Val. Max.: haec quam potest demississime et subiectissime exponit, ...
beweinen , deflere. – deplorare. complorare (stark-, heftig-, laut beweinen, compl. bes. von mehreren). – jmds. Tod b., deflere, complorare ... ... ). – luctuosus (trauervoll, von Ereignissen etc.). – auf b. Art, flebiliter.
wehmütig , I) Wehmut empfindend: dolens. – maestus (traurig gestimmt). – w. sein, dolore quodam affectum esse. – II) in Wehmut begründet ... ... von einem w. Gefühle ergriffen werden, dolore quodam affici: w. klagen, flebiliter lamentari.