hungrig , s. hungerig.
avārus , a, um, Adi. m. Compar. u. ... ... unersättlich (in seinen Begierden), mare, Hor.: Acheron, Verg.: venter, hungrig, Hor. – m. Genet., publicae pecuniae avarus, Tac.: milites ...
effertus (ecfertus), a, um, PAdi. (v. effercio), ... ... von etw., reich an etw., effertus fame, sehr hungrig, Plaut.: nimbus effertus tenebris, Lucr.: frugifera et efferta arva Asiae, Poëta ...
famēlicē , Adv. (familicus), hungrig, Gloss. II, 70, 24 (wo ›famelice, λιμοξήρως‹).
ad-ēsurio (-essurio) , īvī, īre, anfangen hungrig zu werden, Appetit bekommen, Plaut. Stich. 180; trin. 169.
im-pāstus , a, um (in u. pasco), ungefüttert, hungrig, leo, Verg.: canes, Ambros.: volucres, Lucan.: leonum ora, Ambros.
famēlicus , a, um (fames), hungrig, ausgehungert, verhungert, hominum natio, Plaut.: senex, Sen. rhet.: canes, Phaedr.: ales, Plin.: iumenta, Iuven.: übtr., eremus, Augustin. serm. 389, 1: convivium, karges, mageres, Apul. ...
in-cēnātus , a, um, noch nicht gespeist habend, hungrig, Plaut. Cas. 776 u. 788; Pseud. 846 u.a. Cato r. r. 127, 2 u. 156, 4. Scrib. Larg. 140. Vulg. Daniel ...
ēsurienter , Adv. (esurio), mit Eßbegierde, hungrig, Apul. met. 10, 16.
λῑμηρός , hungrig, u. dah. dürftig, nothleidend, kümmerlich, ἐργασία , Antp. Sid . 9, wie Ep. ad . 116 (VI, 47. 48), ὄργανον πενίης , ib . 667 (VII, 546), ἔρως , Theocr . 10, ...
λῑμ-ώδης , ες , verhungert, hungrig; Hippocr .; ὕπνος , wie bei einem Hungerleider, Plut. fort. Rom . 12; καὶ κενὴ τράπεζα , Symp . 7, 4, 6; λιμῶδές τι καὶ ὀδυρτικὸν ἀναφϑέγγεσϑαι , ...
πειναλέος , auch 2 Endgn, hungrig ; Opp. Cyn . 4, 94; λαυκανίη , Agath . 53 (IX, 642); φάρυγξ , Alcaeus 8 (VI, 218); auch πίνακες , Lucill . 26. 27 (XI, 313. ...
πρός-πεινος , hungrig, N. T., Act . 10, 10.
ὑπο-λῑμ-ώδης , ες , etwas hungrig, δεῖπνον Plut. Symp . 2, 10, 1.
κοιλο-γάστωρ , ορος , hohlbäuchig; λύκοι , d. i. hungrig, gefräßig, Aesch. Spt . 1026; übertr. vom Schilde, κύτος κοιλογάστορος κύκλου 478.
in-ānis , e, leer, ledig (Ggstz. ... ... inanem offendere (antreffen), Cic. – 2) mit leerem Magen, nüchtern, hungrig, venter, Hor. sat. 1, 6, 127: v. Pers., ...
... 2) übtr., nach etw. hungrig sein, gelüsten, quid tibi divitiis opus est, quae esurire cogunt? ... ... Cic. ep.: Ggstz. cibo impleri, Varro: Partic. ēsuriēns, hungrig (Ggstz. satur), subst. der Hungrige, ...
īrātus , a, um (ira), erzürnt, zornig ( ... ... .: u. so fluctus, Petron. u. Plin. pan.: venter, hungrig, Hor.: sitis, ventus, Prop.: manus, Prop.: preces, vom Zorn ...
... – 2) meton.: a) hungrig, Cic. u.a. – b) durstig, ... ... .: A) im allg.: imperii divitiarumque avidi ieiunique, gierig u. hungrig nach usw., Iustin.: ieiunae huius orationis aures, unbekannt mit usw., ...
Buchempfehlung
Die Geschichte des Gaius Sempronius Gracchus, der 123 v. Chr. Volkstribun wurde.
62 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro