imitātor , ōris, m. (imitor), der Nachahmer, I) im allg., Cic. u.a. – v. Abstr., imitator naturae mos, Cic. Hortens. fr. 71. p. 320 M. – ...
Nachbild , s. Kopie. – nachbilden , imitando effingere; od. bl. effingere. Vgl. »nachahmen, kopieren«. – Nachbildner , imitator. – Nachbildung , I) als Handlung: effictio. – imitatio ( ...
imitātrīx , trīcis, f. (Femin. zu imitator), die Nachahmerin, von Vögeln, Ov. u. Plin.: v. Abstr., imitatrix boni, voluptas, Cic.: naturae im. ars, Auson.: harum (disciplinarum) imitatrices esse coquinariam et ...
Nachahmer , imitator. – aemulus. aemulator (eifriger N., Nacheiferer). – Nachahmerin , imitatrix. – aemula (Nacheiferin).
1. artus , a, um, Adi. m. Compar. ... ... in artum agitur, ut etc., Mela: u. (im Bilde) nec desilies imitator in artum, dich verrennen, Hor.: quinquaginta ferme volumina collecta in artum, ...
nachäffen , jmd., perverse imitari alqd alcis (verkehrterweise nachahmen, z ... ... jmd. n. und verspotten, alqm petulantissimā imitatione deridere. – Nachäffer , imitator pravus od. perversus (verkehrter Nachahmer). – imitatorpetulans (mutwilliger Nachahmer). ...
Nachfolger , a) im Amte, in der Regierung etc.: successor. – Gew. umschr., z.B. N. in der Regierung, qui succedit (in ... ... Nachtreter in der Kunst etc., qui alcis vestigiis ingreditur od. insistit. – imitator (Nachahmer).
Zungenheld , fortis od. ferox linguā. ferox verbis (mit ... ... furchtsam, da aber, wo keine Gefahr mehr ist, aufgeblasen). – Plautini Pyrgopolinicis imitator (Nachahmer des prahlerischen Soldaten bei Plautus, ein Eisenfresser). – ein Z. ...