1. indictus , a, um (in u. 2. dico), I) nicht ... ... civem occīdere, Cic.: alqm trucidare, Curt. – II) unaussprechlich, deus indictus, innominabilis, Apul. de dogm. Plat. 1, 5.
2. indictus , a, um, Partic. v. 2. indico, w. s.
ungesagt , indictus.
unbesucht , minus celeber (v. Pers. u. Örtl). – desertus (öde, v. Örtl.). – unbesudelt , s. unbefleckt. – unbesungen , indictus carminibus.
ungesprochen , indictus.