īnsectātor , ōris, m. (insector), der Verfolger, Verhöhner, Eiferer gegen etw., plebis, Liv.: vitiorum, Quint.: religionis Christianae, Eutr. 10, 16 extr.: suae pudicitiae, Augustin.
Eiferer , gegen das Laster, insectator vitiorum: für die Wahrheit, * acerrimus veri defensor.
Moralist , officii magister; magister virtutis od. recte vivendi; u. bl. vivendi praeceptor. – als Verfolger des Lasters, vitiorum insectator. – die Moralisten, qui de virtute praecipiunt; qui de ratione vivendi ...
bekämpfen , impugnare. oppugnare (gegen jmd. od. etwas kämpfen; ... ... b., cupiditates frangere, domare ac frangere. – Bekämpfer , moralischer Gebrechen, insectator vitiorum. – Bekämpfung , impugnatio; oppugnatio.
Volksdichter , *scriptor carminum, quae in ore populi sunt. – Volksfeind , populi insectator (Verfolger des Volks, z.B. saevus). – populi potentiae inimicus (Feind der Macht des Volks).
Christenverfolger , Christianae religionis insectator. – *populi Christiani vexator. Vgl. »Christenfeind«. – ein Ch. sein, Christianam religionem insectari od. vexare.
Bürger , civis (der das Bürgerrecht hat, Ggstz. peregrinus, ... ... Sieg kostete viel B., victoria multo civium sanguine stetit. – Bürgerfeind , insectator plebis. – Bürgerfreund , homo popularis; plebicŏla; *populi potentiae amicus ...