Mannschaft , manus (im allg.). – milites. copiae (Soldaten, Truppen). – junge M., pubes; iuventus: die jungen. kräftige M. des Heeres, rubor exercitus: die junge u. noch ungeübte M. des Heeres, tirones milites (Ggstz ...
einhandeln , mercari. – emere (kaufen). – etwas mit ei ... ... manu orbus (der die eine Hand verloren hat). – einhändigen , in manus dare. – reddere (an seine Adresse abgeben). – tradere (zur ...
manūtigium , iī, n. (manus u. tango) = χειραψία, das Betasten mit den Händen, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 4, 121 (Cael. Aur. de morb. acut. 3, 18, 177 manuum contactus genannt ...
centimanus , Akk. um (centum u. manus), hunderthändig, Gyas, Hor. carm. 2, 17, 14: Typhōeus, Ov. met. 3, 303. – / Genet. centimanūs nach Prisc. 6, 84; vgl. Lachm. ...
sēmi-doctus , a, um (doceo), halbgelehrt, Halbwisser, Plaut. u.a.: omnium artium semiperitus ac semidoctus, Fronto: haec ut apud doctos et semidoctus ipse percurro, Cic.: übtr., manus villici, ungeschickte, Mart.
in-assuētus , a, um, ungewohnt, ungewöhnlich, equus, Ov.: manus (Plur.), Ov.: opus alci, Claudii or. fr.: sermonis genus, Sulp. Sev. – inassuetum (est) m. folg. Infin., Sil. 3, 236.
scēptrifer , fera, ferum (sceptrum u. fero), ein Zepter tragend, Servi manus (Plur.), Ov. fast. 6, 480: sceptriferi tonantes, Jupiter u. Juno, Sen. Med. 59: palmae, Sil. 17, 142.
Longimanus , ī, m. (longus u. manus), Übersetzung von Μακρόχειρ, Langhand, Beiname Artaxerxes' I., Hieron. chronic. Euseb. ad olymp. 79.
Mörderhand , manus impia (die verruchte Hand, nämlich des Mörders). – manus cruenta (die noch blutige Hand des Mörders). – in die Mörderhände der Sklaven fallen, in servorum ferrum et manus incĭdere.
anguimanus , ūs, m. (anguis u. manus), schlangenhändig, -armig, v. Elefanten, wegen der Gelenkigkeit seines Rüssels ( manus), Lucr. 2, 537 u. 5, 1301.
Enterhaken , harpago (ἁρπάγη); rein lat. manus ferrea.
fūrtificus , a, um (furtum u. facio), Diebstahl begehend, diebisch, v. Pers. Plaut. Epid. 12 L.: manus, Plaut. Pseud. 887 u. Pers. 226.
tenellulus , a, um (Demin. v. tenellus), höchst zart, manus, Laev. erotop. fr. 4 M. (bei Prisc. 10, 47): haedus, Catull. 17, 15.
prōcērulus , a, um (Demin. v. procerus), etwas lang, manus eius procerulae, Apul. flor. 15. p. 17, 13 Kr.
manuciolus , ī, m. (manus), das Bündchen, Bündelchen, Petron. 63, 8.
carnificus , a, um (carnifex), henkerisch, manus (Plur.), Sil. 1, 173.
Räuberhand , manus rapax. – durch R. verloren gehen, latrocinio amitti.
vierhändig , quattuor manus habens.
vielhändig , *multas manus habens.
zweihändig , duas manus habens.
Buchempfehlung
Am Hofe des kaiserlichen Brüder Caracalla und Geta dient der angesehene Jurist Papinian als Reichshofmeister. Im Streit um die Macht tötet ein Bruder den anderen und verlangt von Papinian die Rechtfertigung seines Mordes, doch dieser beugt weder das Recht noch sich selbst und stirbt schließlich den Märtyrertod.
110 Seiten, 6.80 Euro