prae-nūntio , āvī, ātum, āre, vorher verkündigen, vorher ... ... mit folg. Acc. u. Infin., praenuntia hanc venturam,Ter.: im Passiv m. folg. Nom. u. Infin., venturus ipse praenuntiabatur, Augustin. ...
collātīvus , a, um (collatus), I) aktiv, was viel ... ... . 231; vgl. Paul. ex Fest. 58, 17. – II) passiv, zusammengetragen, a) durch Beitrag aufgebracht, sacrificium, Paul ...
cor-rotundo , āvī, ātum, āre (con u. rotundo), I) abrunden, im Passiv medial = sich abrunden, sic cometarum corpus ipsum corrotundatur, Sen. nat. qu. 7, 26, 2: terra mater est in medio quasi ...
sēnsibilis , e (sentio), I) passiv = empfindbar, sinnlich, vox aëris actu sensibilis auditu (dem G.), Vitr. 5, 3, 6: quicumque voluptatem in summo ponunt, sensibile iudicant bonum, Sen. ep. 124, 2. – subst., ...
putrefacio , fēcī, factum, ere, Passiv putrefīo , factus sum, fierī (putreo u. facio), I) in Verwesung-, in Fäulnis übergehen lassen, Passiv = in Verwesung-, in Fäulnis übergehen, verwesen, faulen, ...
dē-suēfacio , fēcī, factum, ere (*desueo u. facio), entwöhnen, a) ein leb. Wesen, im Passiv dēsuēfīo, factus sum, fierī, entwöhnt werden, catuli ...
per-populor , ātus sum, āri, ganz ausplündern, -öde ... ... amoeni agri loca, Liv.: homines, Tac. – Partiz. perpopulatus passiv, perpopulato agro, Liv. 22, 9, 2: perpopulato agro Cumano od ...
bezweifeln , dubitare alqd u. de alqa re (gew. ... ... dann mit dem Akk., wenn derselbe ein bloßes Neutrum eines Pronomens ist; od. passiv mit Nominat., wie dubitatus parens, sonst mit de). – ponere in ...
dissipātio , ōnis, f. (dissipo), I) die Zerstreuung (passiv), Cic. de rep. 2, 7; de nat. deor. 1, 71. – II) die Zerteilung, A) die Versplitterung durch Verkauf, ...
in-turbidus , a, um, I) passiv = nicht beunruhigt, ruhig, inturbidus externis rebus annus, Tac. ann. 3, 52: tutā et inturbidā iuventā frui, Tac. ann. 14, 22. – II) aktiv = zu keinen ...
ex-calfacio , fēci, factum, ere, erwärmen, erhitzen, Plin. 21, 82 u. 155163. – Als Passiv, excalfīo (excalefīo), factus sum, fierī, erwärmt-, erhitzt werden, ...
tremefacio , fēcī, ere, erzittern machen, Passiv tremefīo , factus, fierī (tremo u. facio), erzittern, Olympum, Verg.: totum caelum, Arnob.: se gravido corporo Cic. poët.: tremefactus uterque est polus, Ov.: compuncti et tremefacti ...
tuburcinor , ātus sum, ārī = λαφύσσω (vgl. Non. ... ... 2. Titin. com. 82. Plaut. Pers. 122. – Partic. Perf. passiv, prandio raptim tuburcinato (Hildebr. tubercinato), Apul. met. 6, 25 ...
einweichen , macerare (einwässern, um es mürbe zu machen, z.B. Fische). – madefacere (ganz naß machen übh.; im Passiv madefieri, z.B. pluviā oder imbre). – ...
praevārico , āvī, ātus, āre = praevaricor (s. Prisc. ... ... Augustin. tract. in Ioann. 99. Not. Tir. 81, 8: im Passiv, Tert. de fug. 7: legis alicuius praevaricatae rei, Augustin. de ...
inoperātus , a, um (in u. opero), I) ... ... unbeschäftigt, untätig, Tert. adv. Marc. 2, 11. – II) passiv = ἀκατέργαστος, unbearbeitet, roh, Ambros. de fide 3, 14 ...
patrōcinor , ātus sum, ārī (patronus), beschützen, beschirmen, Schutz leisten, verteidigen, alci, Ter., Quint. u.a.: loco, Auct. b. Hisp.: iustitiae, Lact. – / patrocinatus passiv bei Tert. adv. gnost. 4.
nūtrīcātus , ūs, m. (nutrico), I) das Säugen ... ... mil. 650. Varro r. r. 2, 1, 20. – II) passiv = das Heranwachsen der Gewächse, das Wachstum, ...
crassifico , āre (crassus u. facio), dick machen, ... ... chron. 2, 14, 208; 5, 2, 39 u.a. – im Passiv, crassificārī, dick werden, v. Pers., ibid. 2, ...
flexanimus , a, um (flecto u. animus), I) ... ... 64, 330: concentus, Mart. Cap. 9. § 906. – II) passiv = gerührt im Herzen, Pacuv. tr. 422.
Buchempfehlung
Inspiriert von den Kupferstichen von Jacques Callot schreibt E. T. A. Hoffmann die Geschichte des wenig talentierten Schauspielers Giglio der die seltsame Prinzessin Brambilla zu lieben glaubt.
110 Seiten, 4.40 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro