patricius , a, um (patres, s. paterno. II ... ... enim in re est aliud, si plebeiam patricius duxerit, si patriciam plebsius? Liv.: si hoc tibi sumis, nisi qui patricius sit, neminem bono esse genere natum, Cic.: fuerunt patricii minorum ...
... , aus der Plebs (Ggstz. patricius), familia, Cic.: homo, Cic.: Pudicitia (Göttin), Liv.: consul ... ... der Plebejer, Enn. u. Petron.: Ggstz. patricius, Liv. 4, 4, 11: u. plēbēia, ae, f ...
Patrizier , patricius. – die Patrizier, patricii; principes. proceres (die Vornehmen im Staate). – Patrizierstolz , patricii spiritus – patrizisch , patricius (Ggstz. plebeius). – auch durch den Genet. patriciorum. – ...
patriciātus , ūs, m., die Würde eines patricius in Rom, Suet. Aug. 2, 1. – zu Zeiten des Kaisers Konstantin ein hoher Ehrentitel, Cassiod. var. 8, 9, 3.
patriciolus , ī, m. (Demin. v. patricius), ein junger Patrizier, Prisc. 3, 26.
ex-patricius , iī, m., ein gewesener Patrizier, Cod. Iust. 3, 24, 3 in.
arx , arcis, f. (v. Stamme ARC in ... ... dem Kapitol, vobis (communis patria) arcem et Capitolium commendat, Cic.: ne quis patricius in arce aut in Capitolio habitaret, Liv.: Romana, Liv.: Capitolina, ...
Bürger , civis (der das Bürgerrecht hat, Ggstz. peregrinus, ... ... . miles). – plebeius. homo ignobilis (einer aus dem Plebejerstande, Ggstz. patricius od. vir nobilis). – Bürger! (in der Anrede an das ...
bürgerlich , civilis. civium (den Bürger betreffend; werden so unterschieden ... ... od. der Genet. plebis (bürgerlich dem Stande nach, plebejisch [Ggstz. patricius, nobilis], z. B. vestis: u. genus [Abkunft]). ...