prae-cōgito , āvī, ātum, āre, vorherbedenken, -überlegen, multo ante facinus, Liv.: plura, Quint.: malum, Sen.
prae-dīvido , ere, im voraus einteilen, causam ex utilitate nostra, Iul. Vict. art. rhet. 15. p. 243, 44 Baiter.
prae-flōreo , flōruī, ēre, vorher-, zeitig blühen, Plin. 16, 119: übtr., Hieron. in psalm. 29.
praecadēns , entis (prae u. cado) = procĭdens, vortretend, podex, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 4, 61.
1. praecultus , a, um (prae u. colo), sehr geschmückt, Quint. 11, 1, 31. Stat. Theb. 2, 298. Augustin. epist. 138, 1.
prae-mercor , ātus sum, ārī, vorher-, vorauskaufen, Plaut. Epid. 407 G. Cass. Hem. bei Plin. 32, 20.
prae-mōlior , īrī, etwas vorbereiten, zu etw. Voranstalten treffen, rem, Liv. 28, 17, 4.
prae-scateo , ēre, sehr voll sein, m. Genet., doctrinae omnigenus (v. einer Schrift), Gell. 14, 6, 1.
prae-dexter , tera, terum = ἀμφιδέξιος, sehr geschickt, Gratt. cyn. 68.
prae-gaudeo , ēre, sich sehr freuen, m. folg. Infin., Pelopis sedes adire, Sil. 15, 307.
prae-lautus , a, um, ein großer Freund der Pracht, v. Pers., Suet. Ner. 30, 1 u. Vit. 2, 2.
praesīgnis , e (prae u. signum), sich vor anderen auszeichnend, ausgezeichnet, Ov. u.a.
prae-largus , a, um, sehr reichlich, Pers. 1, 14. Iuvenc. 3, 754. Claud. VI. cons. Hon. 72.
prae-longus , a, um, sehr lang, gladius, Liv.: hasta, Tac.: homo, Quint.: cauda, Plin.: sermones, Quint.
prae-celero , āre, voran-, vorauseilen, absol., Stat. Theb. 2, 497: alqm, Stat. Theb. 4, 799.
prae-patior , passus sum, patī, sehr leiden, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 34, 180.
prae-mulceo , mulsus, ēre, vornwegstreichen, hinterstreichen, antias, Apul. flor. 3.
2. prae-occīdo , ere, tüchtig zu Boden schlagen, Donat. Ter. adelph. 4, 2, 20.
praespicio , ere (prae u. specio), voraussehen, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 4, 83.
prae-parcus , a, um, sehr sparsam, sehr karg, Plin. 11, 67 u.a. Isid. orig. 10, 75.