rūs , rūris, n. ( aus *revos, avestisch ... ... , Besitzung, Landgut, I) eig.: rus suburbanum, Tac.: habes rus amoenum, Cic.: ex meo propinquo rure hoc ... ... wohin? = aufs Land, aufs Gut, rus ire, Plaut. u. Ter.: dagegen ...
Ruß , fulīgo.
Aue , campus herbosus (grasreicher Platz). – pratum (Wiese). – rus (das Land, die Flur).
Dorf , a) eig.: pagus. vicus (ersteres gilt von ... ... letzteres von einem kleinen D., Weiler, Pachthof mit den umliegenden Arbeiterwohnungen etc.). – rus. agri (das D. mit seinem Zubehör, das Land im Ggstz. zur ...
rhūs , rhois, Akk. rhūn, c. (ῥοῦ ... ... gew. rhus Syriacum od. Syriaca, Cels. u.a.: u. rus siriacum, Apic. 10, 463: Akk. rhun Syriacam, Plin. 24, ...
Flur , I) ebenes Feld: campus (Gefilde, ohne Rücksicht ... ... Äcker, das Gebiet). – arvum. aratio (das Ackerfeld, Artfeld). – rus (das Land, Dorf, bes. im Ggstz. zur Stadt). ...
rūro , āre, u. rūror , ārī (rus), auf dem Lande leben, Landwirtschaft treiben, dum ruri rurant, Plaut. capt. 84: dum in agro studiosius ruror, Varro sat. Men. 457.
Īros , s. Īrus.
ferāx , ācis (fero), I) fruchtbar, 1) eig.: rus, Ov.: plantae, Verg.: agri feracissimi, Caes.: feraces anni, Ggstz. steriles, Boëth. – m. Genet., terra frumenti et pabuli ferax, Mela: terra lini ferax, ...
rußig , fuliginosus (voll Ruß). – fuligineus (wie Ruß aussehend). – ein r. Ansehen haben, fuligine colorari.
quandō , Adv. u. Coni.: I) Adv., wann ... ... Cheraea. Ph.: Quando? Plaut.: quando enim me ista curasse arbitramini? Cic.: o rus, quando ego te aspiciam quandoque licebit? Hor. – b) relat.: non ...
fūlīgo , ginis, f. (altind. dhūlī, Staub), I) der Ruß, Cic. u.a.: f. fornicis, Sen. rhet.: des Lichtes, lucubrationum (bei nächtlichen Studien), Quint. 11, 3, 23. – ...
ali-quō , Adv. (aliquis), I) irgendwohin, alqm al. ex urbe amovere, Plaut.: alqm secum rus aliquo educere, Cic.: se al. ad ludos locare, Plaut.: in angulum al. abire, Ter.: migrandum Rhodum aut aliquo terrarum arbitror, Brut ...
Rūsīna , ae, f. (archaist. = Rurina, v. rus), die den Landbau beschützende Gottheit, Augustin. de civ. dei 4, 8. p. 155, 17 D 2 .
in-ōrus , a, um (in u. os), mundlos, ostreae, Turpil. com. 23. – / Gell. 7, 6, 1 Hertz inodora.
amoenus , a, um (vgl. amo), Adi. m. ... ... . Örtl., urbs, salicta, Enn. fr.: moenia, Plaut.: locus, Cic.: rus, Hor.: urbium amoena positio, Sen.: amoenior villa, Plin. pan.: amoenissimus ...
Asbolus , ī, m. (ἀσβόλη, Ruß), der schwarzzottige Hund des Aktäon, Ov. met. 3, 218.
rūrālis , e (rus), ländlich, negotia, Amm.: opus (Hesiodi), Macr.: Apollo, Calp.
Grobian , homo rusticus. – ein echter G., merum rus.
Buchempfehlung
Anders als in seinen früheren, naturalistischen Stücken, widmet sich Schnitzler in seinem einsamen Weg dem sozialpsychologischen Problem menschlicher Kommunikation. Die Schicksale der Familie des Kunstprofessors Wegrat, des alten Malers Julian Fichtner und des sterbenskranken Dichters Stephan von Sala sind in Wien um 1900 tragisch miteinander verwoben und enden schließlich alle in der Einsamkeit.
70 Seiten, 4.80 Euro