Schöps , vervex. – vom Sch., Schöpfen-, vervecīnus; od. durch den Genet. vervecis.
ariēs , etis, m. (vgl. εριφος, das Böckchen), der Widder, Schafbock, Schöps ( Jährling ), I) eig.: scire oportet in grege quot feminas habeat, quae parere possunt, quot arietes, Varr.: auratus ar. Colchorum, ...
vervēx (im Vulgärlat. auch verbēx u. verbīx, berbēx ... ... (zu homerisch εἴρος [aus Ϝ έρϝος], Wolle), der Hammel, Schöps, Cic. u.a.: verv. et porcellus, Vopisc.: verv. ...
Hammel etc ., s. Schöps etc.
arietīllus , ī, m. (Demin. v. arietinus), der Schöps, Petr. 39: auch adiect. arietillus, a, um = arietinus, cicer, quod arietillum vocatur, Col. 2, 10, 20.