seltsam , insolitus insolens (ungewöhnlich, z.B. Wort, Vorschrift). – mirus (wunderbar, sonder bar, z.B. Sehnsucht). – novus (neu, noch nicht dagewesen, z.B. Entschluß). – monstruosus (widernatürlich, auch v. Menschen in bezug ...
mīrus , a, um, wunderbar, erstaunlich, auffallend, seltsam, alacritas, Cic.: desiderium urbis, Cic.: scientia pugnandi, Vell.: pravitas, Vell.: sibi mirum videri (es käme ihm wunderbar vor), quid in sua Gallia populo Romano negotii esset, Caes.: ...
... s. (nicht) erhören. – II) seltsam: inauditus. – incognitus (bis jetzt noch unbekannt, z.B ... ... in coniuges infandae contumeliae editae sunt). – portenti sim ilis (höchst seltsam). – Sulla bewies nach dem Sieg eine un. Grausamkeit, Sulla post ...
närrisch , I) spaßig: ridiculus. – ein n. Kauz od. Kerl, ridiculum caput; ridiculus. – II) seltsam: mirus. – eine n. Geschichte, mira res; mirum ...
paradoxos , on (παράδοξος), wider Erwarten, wunderbar, seltsam, paradox, nur subst.: I) paradoxos, ī, m. = παραδοξονίκης, wider Erwarten Sieger, von jmd., der an einem Tage in ...
prōdigiōsus , a, um (prodigium), ungeheuerlich = unnatürlich, seltsam, abenteuerlich, Ov., Quint. u. Tac.: quo nihil prodigiosius passa est Romana res publica, Treb. Poll.
mōnstrificē , Adv. (monstrificus), seltsam, wunderbar, Plin. 28, 181.
mōnstrificus , a, um (monstrum u. facio), seltsam, wunderbar, Plin. 2, 7 u. 6, 187. Solin. 1, 54. Val. Flacc. 6, 153
admīrābiliter , Adv. (admirabilis), bewundernswürdig, wunderbar (im ... ... Cic.: nos Asia accepit, Cic. - dah. = παραδόξως, befremdend, seltsam, paradox, dicere, Cic. Tusc. 4, 36.
mōnstrificābilis , e (*monstrifico, v. monstrificus), abenteuerlich, seltsam, Lucil. 608.
eigen , I) zu unserm Wesen gehörig oder aus unserm ausschließlichen Wirken hervorgehend: proprius. – Gew. aber wird es durch die possessiven Pronomina meus, tuus, suus ... ... einzig in seiner Art dastehend, z.B. impudentia). – mirus (auffallend, seltsam).
ὡς , dor. auch ὥ , B. A . 591, ... ... ; Aesch. Eum . 506. – So auch ὡς ἄτο πον , gar seltsam, Plat. Phaedr . 60 b ; ὡς ἄξιος εἶ ἄγασϑαι τῆς ...
1. ac-cido , cidī, ere (ad u. cado), ... ... in den Sinn kommen, Cic.: quam res nova miraque menti accidat, wie seltsam dieser Gedanke scheinen mag, Lucr. – u. so mit Infin., ...
klingen , tinnire (nur eig.). – sonare (tönen, ... ... gesagt), aber etc., honesta oratio est, sed etc.: es klingt ein wenig seltsam, hoc nescio quo modo dicatur: das klingt ganz anders, hoc aliud ...
admīrābilis , e, Adj. m. Compar. (admiror), ... ... admirabilior et melior, Plin. pan. – dah. = παράδοξος, befremdend, seltsam, paradox, haec παράδοξα illi, nos admirabilia dicamus, Cic.: u. ...
mōnstruōsus (mōnstrōsus), a, um (monstrum), I) widernatürlich, ... ... – illa monstruosissima bestia, v. Affen, Cic. – II) übtr., seltsam, wunderbar, abenteuerlich, monstruosus vitā scriptisque, Suet.: quid monstruosius? Augustin.
θαυμάσιος , α, ον , Sp . auch 2 Endgn, ... ... Phaedr . 260 d u. sonst, mit ironischem Anstrich u. tadelnd: wunderbar, seltsam . – Adv . ϑαυμασίως , Ar. Nubb . 1240 Plat. ...