entschieden , I) gewiß etc.: certus (z.B. iudicium. spes). – haud dubius (unzweifelhaft). – exploratus (ausgemacht; beide z.B. victoria). – haud ambiguus (unzweideutig, nicht schwankend). – für e. halten, exploratum ...
Begnadigung , venia (Verzeihung). – impunitas (Straflosigkeit; vgl. ... ... bl. salus (das geschenkte Leben). – Hoffnung (Aussicht) auf B., spes veniae (auf Verzeihung) oder vitae (auf Erhaltung am Leben): das ...
meliusculus , a, um (Demin. v. Compar. melior), etwas besser, a) v. Lebl.: spes, Varro sat. Men. 153: facies, Sen. de ben. 1, 3 ...
indubitātus , a, um (in u. dubito), außer Zweifel, unzweifelhaft, populi Romani princeps, Sen.: signa, Quint.: mors, Iustin.: spes, Plin.: quidquid pro causa videtur, quasi indubitatum pronuntiant, Quint.: Compar., illius ...
träumerisch , somniculosus. veternosus (schläfrig, schlafsüchtig, nicht lebhaft). – tardus (langsam von Begriffen). – inanis (nichtig, z.B. spes). – ein t. Leben, vita somno languida. – t. sein ...
Lichtstrahl , radius luminis; auch bl. lumen, lux ( ... ... Rettung schien sich zu zeigen, lux quaedam videbatur oblata; lux venisse quaedam et spes videbatur: lux quaedam affulsisse civitati visa est.
Vertröstung , promissio (Versprechung. z.B. auf Hilfe, auxilii). – spes (Hoffnung). – jmd. mit V. hinhalten, alqm falsā spe producere.
... bin h., omni spe orbatus sum; nulla spes in me reliqua est: h. Zustand, desperatio rerum. – ... ... rei: er liegt h. (krank) danieder, sine spe iacet; ei spes nulla est conva lescendi: er liegt fast h. danieder, ... ... – Hoffnungslosigkeit , desperatio (Ggstz. spes). – gänzliche H., omnium rerum desperatio.
Anwartschaft , a) übh.: spes, auf etw., alcis rei (z. B. nächste [als ... ... nihil certi ei promittitur. – b) insbes., auf ein Amt, spes muneris. – die nächste A. haben, proximum destinatum esse.
unausführbar , qui, quae, quod effici non potest; quem, quam, quod efficere od. exsequi non possumus. – nicht un., ab effectu haud abhorrens (z.B. spes, consilium).
weitaussehend , longinquns (langdauernd). – incertus. dubius ... ... abzusehen ist, z.B. obsidio, bellum). – eine w. Hoffnung, spes lentior; spes longinqua et sera; spes infinita.
Vorspiegelung , spes vana (leere Hoffnung). – mendacium (Unwahrheit, Lüge). – simulatio (fälschliches Vorgeben, absol. od. einer Sache, z.B. amicitiae). – leere V. machen, orationis vanitatem adhibere (leere Worte vorbringen); falso promittere ...
wiedererwachen , expergisci. expergefieri (v. Schlafenden). – reviviscere. ad vitam redire (wieder lebendig werden, v. Toten). – die Hoffnung erwacht wieder, spes reficitur.
Hoffnungsanker , spes tamquam ancora (Eccl.).
Unternehmungsgeist , negotii gerendi studium. – spes conatusque (Cic. Mur. 32).
Handelsspekulation, * spes et cogitatio quaestus. – aus H., mercandi causā.
Hoffnungsschimmer, -strahl , specula. spes exigua od. tenuis (eine kleine Hoffnung). – aura spei (gleichs. ein Lüftchen von Hoffnung, z.B. levi aurā spei obiectā, quod etc.).
2. do , dedī, datum, dare (altind. dádā-ti ... ... Ov.: spiritus, Liv.: vires, s. vīs: spem, s. spēs: suspicionem, s. 2. suspīcio: eo sibi minus dubitationis dari, quod ...
2. nē , die urspr. u. eig. latein. Verneinungspartikel, ... ... , metuere, vereri, horrere, pavere; terrere, conterrere; timor est, metus est, spes est, periculum est), weil in ihnen der Begriff eines vergeblichen Wunsches enthalten ...
... Cic.: o frustra mihi suscepti labores! o spes fallaces! o cogitationes inanes meae! Cic. – poet. auch m. ... ... 7, 27, 2. – / Bei Dichtern einem Worte nachgesetzt, spes o fidissima Teucrûm, Verg. Aen. 2, 281. – Auch vor ...
Buchempfehlung
Im zweiten Punischen Krieg gerät Syphax, der König von Numidien, in Gefangenschaft. Sophonisbe, seine Frau, ist bereit sein Leben für das Reich zu opfern und bietet den heidnischen Göttern sogar ihre Söhne als Blutopfer an.
178 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro