dicāx , ācis, Adi. m. Compar. u. Superl. (v. 2. dico), von beißendem Witze sprudelnd, satirisch, im üblen Sinne naseweis, schnippisch, witzelnd ...
fervidus , a, um (ferveo), siedend, wallend, I ... ... b) übtr., v. der Rede u. v. Redner, aufbrausend, sprudelnd, ferv. quoddam genus dicendi, Cic. Brut. 241: paulo fervidior erat ...
dicāculus , a, um (Demin. v. dicax), von beißendem Witz sprudelnd, naseweis, schnippisch, amatrix, Plaut. asin. 517: lepida et dic. puella, Apul. met. 2, 7: fuit etiam dicaculus, Spart. Hadr. 20, 8: dic ...
dictiōsus , a, um (dictum), von Witz sprudelnd, satirisch, angef. bei Varro LL. 6, 61.
καχλάζω (vgl. χλάζω) , klatschen, plätschern; φιάλαν ἔνδον καχλάζοισαν δρόσῳ ἀμπέλου , sprudelnd vom Thau der Rebe, Pind. Ol . 7, 2; κῦμα πέριξ ἀφρὸν πολὺν καχλάζον Eur. Hipp . 1211, rings den Schaum zusammenplätschernd; Ap. Rh ...
πηγό-βρυτος , aus der Quelle sprudelnd, v. l . zu
θερμό-βλυστον , ῥεῖϑρον , warm sprudelnd, Paul. Sil . 74, 33.
feurig , I) eig., voll Feuer: igneus. – ardens ... ... z.B. amor, oscula). – fervidus (gleichsam kochend vor innerer Kraft, sprudelnd vor Lebhaftigkeit oder Leidenschaftlichkeit, z.B. Jüngling, Rede etc.). – vehemens. ...
fervēns , entis, Abl. gew. entī, PAdi. (v ... ... irā et dolore ferventior, Amm. – d) v. Geist, feurig, sprudelnd, Cassi rapido ferventius amni ingenium, Hor. sat. 1, 10, 62 ...