venēnātus , a, um (venenum), I) Gift enthaltend, giftig, vergiftet, a) eig., v. Tieren u. lebl. Ggstdn.: colubrae, Lucr.: vipera, Cic.: nihil est venenatius quam pastinaca, Plin.: vipera venenatissima, Tert. u. Hieron. ...
Vergifter , venefĭcus. – Vergifterin , venefĭca. – vergiftet , von Dingen. venenatus (z.B. telum, sagitta: u. ... ... auch venena. – an V. sterben, s. sich vergiften, vergiftet werden.
ἀ-φάρμακτος , nicht vergiftet, κύλιξ Luc. Mort. D . 7, 2; Nic. Ther . 115.
af-flo (ad-flo), āvī, ātum, āre, I) ... ... velut illis (Dat.) Canidia afflasset, jene (die Speisen) durch ihren Hauch vergiftet hätte, Hor.: v. Atem der Sonnenrosse (= Morgenluft), nosque ubi ...
1. Īcarus , ī, m. (Ἴκαρο ... ... er der Begründer des Weinbaues wurde. Hirten, die den von übermäßigem Rausche Trunkenen für vergiftet hielten, töteten u. begruben ihn. Seine Tochter Erigone suchte ihn u. fand ...
cor-rumpo , rūpī, ruptum, ere (con u. rumpo), ... ... Cic.: quae manus obscenas depinxit prima tabellas, illa puellarum ingenuos corrupit ocellos, hat vergiftet den Blick, Prop. – m. Ang. wodurch? ...
vergiften , etwas, alqd veneno imbuere. – ... ... interimere matremque veneno: jmds. Wunde v., venenum vulneri alcis indere. – vergiftet werden, veneno occīdi od. interimi; veneno absumi: von jmd. vergiftet werden, venenum accipere ab alqo. – jmd. zu vergiften suchen, ...