vielerlei , varius (mannigfaltig). – multus et varius (viel und mannigfaltig). – multiplex (vielfältig). – nicht v., sondern vieles, non multa, sed multum. – auf v. Art, varie; vario modo; multis modis.
totmodus , a, um, so vielerlei, qui in saltu totmoda possidet, Catull. 115, 4, Schwabe.
multimodē , Adv. (multu s u. modus), auf vielerlei Art, vielfach, mannigfach, Chalcid. Tim. 60. Boëth. in Aristot. praedic. 1. p. 116.
multimodīs , Adv. (entstanden aus multis modis, das Enn. fr. scen. 22 gebraucht), auf vielerlei Art, vielfach, mannigfach, Pacuv. tr. 307. Plaut. mil. 1190 u.a. Ter. Andr. 939 u.a. ...
multimodus , a, um (multus u. modus) mannigfach, vielerlei, tela, Amm. 24, 2, 13: vita, Augustin. conf. 10, 17 in.: allapsus, Augustin. conf. 10, 34: varietas, Augustin. de civ. dei 22, 22 ...
vielfältig , multiplex. – varius (mannigfaltig). – Adv . multifariam. – multis modis (auf vielerlei Art). – v. gebildet, s. vielseitig.
multifāriē , Adv. (multifarius), auf vielerlei Art, verschiedentlich, Solin. 11, 19. Hieron. epist. 18, 18 (u.a. Eccl.). Gloss. V, 118, 13.
multifārius , a, um (multus u. fari), vielfältig, vielerlei, Gell. 5, 6 in. Solin. 52, 61. Boëth. art. geom. p. 426, 24 Fr. Sidon. epist. 5, 9, 3 u.a. Eccl.
πολυ-μιγής , ές , vielfach od. aus vielerlei Theilen gemischt, Arist. gen. an . 4, 3; in poet. Form, πουλυμιγὴς βληχὴ τοκάδων , Plat. ep . 14 (IX, 823).
πολυ-φόρος , viel tragend, fruchtbar, Plat. Legg . IV, 705 b. – Auch δαίμων , der vielerlei Schicksale herbeiführt, Ar. Plut . 853.
πολύ-δοξος , vielerlei Meinungen habend, Stob. ecl . 2 p. 82; – weit berühmt, Ep. ad . 744 ( App . 217).
πολυ-μιγία , ἡ , Mischung aus vielerlei Dingen; Plut. Symp . 4, 1, 2; S. Emp. adv. phys . 1, 6.
πολυ-γενής , ές , von vielen, vielerlei Geschlechtern; Poll . 6, 171; Schol. Il . 2, 804.
τοσαυταχῶς , adv ., auf so vielerlei Art, Arist. part. anim . 2, 2, dem πλεοναχῶς entsprechend.
πολυ-πράγμων , ον , mit vielen Sachen, Angelegenheiten, Händeln beschäftigt; bes. tadelnd, der sich in vielerlei Dinge mischt, die ihn Nichts angehen, Ar. Av . 471; aus ...
πολύ-γναμπτος , viel, sehr od. auf vielerlei Art gekrümmt; μυχοί , Pind. Ol . 3, 27, von Gebirgsgegenden; λαβύρινϑος , mit vielen Windungen, Ep. ad . 564 (IX, 191); πορεία ...
πλειστο-λόγως , auf vielerlei Art, Gloss .
Buchempfehlung
Diese »Oden für das Herz« mögen erbaulich auf den Leser wirken und den »Geschmack an der Religion mehren« und die »Herzen in fromme Empfindung« versetzen, wünscht sich der Autor. Gellerts lyrisches Hauptwerk war 1757 ein beachtlicher Publikumserfolg.
88 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro