placitus , a, um, PAdi. (v. placeo), ... ... placita, Tac. dial.: placita maiorum, Tac.: philosophiae placita, Sen.: quae Graeci vocant dogmata, nobis vel decreta licet appellare vel scita vel placita, Sen.
dīvīsūra , ae, f. (divido), die Zerteilung = ... ... 11, 12, 7: capitis divisura accurata, quam Graeci χιασμόν (den Kreuzschnitt) vocant, Cael. Aur. chron. 1, 4, 118.
1. Cōrycius , a, um (Κωρύκι ... ... 3, 5: nymphae, Ov. her. 19 (20), 221: specus eas Corycias vocant, *Plin. 31, 113 D. – Dav. Cōrycides nymphae ( ...
gravātio , ōnis, f. (gravo), die (körperl.) ... ... . de morb. acut. 3, 5, 53: gravatio, quam κάρωσιν vocant, Cael. Aur. de morb. chron. 4, 3, 33: Ggstz., ...
figūrātio , ōnis, f. (figuro), die Bildung, Gestaltung ... ... = σχημα, das Bild, his figurationibus uti, quae Graeci schemata vocant, Fronto ep. ad Anton. imp. 1, 2. p. ...
suspīrium , iī, n. (suspiro), I) das tiefe Atemholen, 1) der Seufzer, das Ächzen, Cic. Tusc. ... ... 4. – Nbf. suspirius, Veget. mul. 1, 4 (hunc suspirium vocant).
Hērāclēus u. Hērāclīus (u. -īos), ... ... Heraclea abgeleitet), Plin. 36, 127. – alterum genus (panaces) Heraclion vocant et ab Hercule inventum tradunt, Plin. 25, 32.
genetīvus (genitīvus), a, um (geno = gigno), I) ... ... . (vgl. Gell. 20, 6, 8: casus interrogandi, quem genetivum grammatici vocant). – / Die Schreibung genetivus überall die der besten Hdschrn.; vgl. ...
contrārius , a, um (contra), I) gegenüber (auf der ... ... atque contraria, Cic.: adversa contrariis od. contraria contrariis referre, Cic.: diversae vocant animum in contraria curae, Verg. – m. Genet., earum (artium) ...
coniūnctio , ōnis, f. (coniungo), die Verbindung, ... ... Varr. LL.: coniunctio confusioque naturae, Cic.: quaedam convenientia et coniunctio naturae, quam vocant συμπάθειαν, Cic. – m. Ang. womit? durch ...
sēstertius , a, um (semis-tertius), dritthalb, I) ... ... Sprache als Maßbestimmung, dritthalb Fuß Tiefe, sat erit bipalio vertere, quod vocant rustici sestertium, Colum. de arb. 1, 5.
1. fortūnātus , a, um, PAdi. (v. fortuno), ... ... 1, 26, 2. Mart. Cap. 6. § 702: insulae, quas Fortunatas vocant, Oros. 1, 2, 11. p. 11, 10 Z. ebenso ...
dēspērātus , a, um, PAdi. m. Compar. u. ... ... . Pers.: α) übh.: senes, Cic.: homines, Caes.: eos desperatos vocant, v. den Märtyrern, Lact. (vgl. Bünem. Lact. 5 ...
... Apul. – Vgl. Quint. 2, 13, 14 quae καθολικά vocant, id est (ut dicamus quomodo possumus) universalia vel perpetualia; u. ... ... furiosos percunctatum (ein ausgemachter Grundsatz, ἀξίωμα) sive universale, quod Graeci καθολικόν vocant. – II) rechtgläubig, katholisch, Eccl.
... gerührt (der Schlag rührt mich), morbo, quem apoplexin vocant, corripior; apoplexi arripior: paralysi corripior: vom ... ... od. gelähmt, subito sanguine ictus casu morbi, quem Graeci ἀπόπληξιν vocant; u. bl. apoplecticus: am Sch. sterben, ictu sanguinis, quem morbum Graeci ἀπόπληξιν vocant, exstingui; apoplexi arreptum oder paralysi correptum perire.
nūgātōrius (altlat. naugātōrius), a, um (nugator), läppisch ... ... valde leve est ac nugatorium, Cic. – v. Pers., nugatorium et inertem vocant, Sen. ep. 36, 2. – plur. neutr. subst., nugatoria ...
continuātio , ōnis, f. (continuo), I) aktiv = die ... ... der stete Zusammenhang, c. seriesque rerum, Cic.: c. coniunctioque naturae, quam vocant συμπάθειαν, Cic.: c. causarum, Cic.: contextus et c. sermonis, Quint.: ...
architectōn , onis, Akk. Plur. onas, m. (ἀ ... ... 41. Sen. ep. 90, 9 (Haase griech.): artifices, quos architectonas vocant, Auct. itin. Alex. 20. – II) übtr., Meister in der ...
būleutērion (- ium ), ī, n. (βουλ ... ... nomine appellant, Cic. Verr. 2, 50 (Müller griech.): Cyzici et buleuterium vocant aedificium amplum sine ferreo clavo etc., Plin. 36, 100.
ἕξις , ἡ (ἔχω) , 1) das Haben, ... ... . V. p. 7; firma illa facilitas, quam Graeci ἕξιν vocant, Quinct. I. O . 10 prooem . Von Dichtern nur Sp ...
Buchempfehlung
Kammerspiel in drei Akten. Der Student Arkenholz und der Greis Hummel nehmen an den Gespenstersoirees eines Oberst teil und werden Zeuge und Protagonist brisanter Enthüllungen. Strindberg setzt die verzerrten Traumdimensionen seiner Figuren in steten Konflikt mit szenisch realen Bildern. Fließende Übergänge vom alltäglich Trivialem in absurde Traumebenen entlarven Fiktionen des bürgerlich-aristokratischen Milieus.
40 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.
424 Seiten, 19.80 Euro