wandelbar , a) physisch: infirmus (nicht fest, nicht dauerhaft, z.B. naves). – ruinosus (baufällig). – w. werden (von Gebäuden), vitium facere (fehlerhaft, schadhaft werden); in ruinas pronum esse (einfallen wollen). – b) moralisch, ...
mūtābilis , e (muto), wandelbar, veränderlich, launisch, omne corpus m. est, Cic.: ea forma rei publicae m. est, Cic.: m. vulgi animus, Liv.: varium et mutabile semper femina, Verg.: pectus m., das sich lenken, zureden läßt ...
alternābi is , e (alterno), wandelbar, divitia, Acc. tr. 264 R. 2. Vgl. aeternabilis.
unbeständig , inconstans (sich nicht gleichbleibend, sowohl physisch, z.B ... ... (sich verschieden zeigend, ersteres physisch, z.B. caelum, letzteres moralisch, wandelbar). – infidelis (untreu, v. Pers.). – infirmus (wankelmütig, ...
trānsfōrmis , e (trans u. forma), seine Gestalt verändernd, wandelbar, Ov. fast. 1, 373 u. met. 8, 871.
commūtābilis , e (commuto), veränderlich, der Veränderung unterworfen, wandelbar, a) übh. (Ggstz. incommutabilis), verbi principia, Varr. LL.: ratio vitae, Cic.: res publica, Cic. – b) als rhet. t. t., exordium c., der ...
πολυ-μετά-βολος , sehr wandelbar, Tim. Lex. Plat. v . παλίμβολος .
1. flūxus , a, um, PAdi. (fluo), fließend, ... ... Gewand nachlässig herabhängt, Suet. – 2) übtr., a) haltlos, wandelbar, schwankend, wankend, gloria, Sall.: fides, die wankende Treue, der ...
volūbilis , e (volvo), sich schnell oder leicht umdrehend (umrollend), ... ... , Cic. – II) übtr.: a) v. Glücke, veränderlich, wandelbar, fortuna, Cic.: cum videamus tot varietates tam volubili orbe circumagi, Plin ...