ain , st. aisne, s. āio.
percontātīvus , a, um (percontor), I) fragend, modus, Diom. 338, 9: AIN percontativum verbum est, Donat. Ter. Andr. 5, 3, 4. – II) allgemein bekannt, Cael. Aur. de morb. chron. 4, 8 ...
... Cic. de or. 1, 165); u. bei einer stärkern Verwunderung, ain vero? Komik., od. ain tandem? Komik., Cic. u.a. ( ... ... Indikativformen aio, ais, mit ne in ain verkürzt, ait, aiunt, in den Konjunktivformen ...
certē , Adv. (certus), I) vollständig bekräftigend = ... ... weiß es, Ter. u. Cic. – in Antworten, Ch. Ain tu? So. Certe sic erit, Ter. – bei subjektiver Voraussetzung, Vermutung ...
Phasēlis , idis, f. (Φασηλίς ... ... Phaselitûm). – II) Stadt in Judäa, mit Palmpflanzungen, wahrsch. das heut. Ain el Fusail, Plin. 13, 44. Lucan. 8, 251. – Dav ...
in-commodus , a, um, unangemessen, unbequem, ungelegen, unangenehm ... ... difficile bellum, Liv.: inc. colloquium, Cic.: in rebus eius incommodis, Cic.: ain tu tibi incommodum evenisse iter? Ter.: The. Nisi tibi incommodum (est). ...