... . de vit. s. Mart. 3, 5: eo insolentiae elatus est, ut etc., Flor. 1, 24, 2. – II) ... ... a) übh.: brachia, Liv.: scutum super caput, Liv.: pulvis elatus, der in die Höhe steigende Staub, Liv.: os caelo, ...
ef-fluo (ec-fluo), flūxī, ere (ex u. fluo), I) intr. heraus-, ausfließen, abfließen, ausströmen, entströmen, A) eig.: a) v. Flüssigkeiten: effluere imbres, Lucr.: sanguis, qui effluit, Cels.: num per nares ...
... – absol. im Passiv, ab Euandro edocti, Liv.: mit in u. Abl., disciplina, in qua ... ... Acc. u. Infin., id magis veri simile esse usus reapse experiundo edocet, Pacuv. fr.: fama Punici belli satis edocuerat viam tantum Alpes esse, ...
ēditio , ōnis, f. (2. edo no. I, ... ... praef. extr.: ut vulgata narrat editio, Oros. apol. 9, 7: qui (versus) in omni ... ... Leistung, Veranstaltung, operarum, Dienstleistungen, ICt.: munerum, Eutr.: ludorum editio, Corp. inscr. Lat. 8, 967 ...
... irgend jemand, -irgend etwas? ecquis in aedibus est? Plaut.: heus ecquis hic est? ist irgend ... ... ecqui, zB. ecquis alius Sosia intust, Plaut.: velim respondeat, ecquis Latini nominis populus defecerit ... ... direkter u. indirekter Frage, ecquid attendis horum silentium? Cic.: fac sciam, ecquid venturi sitis? Cic ...
ēbrius , a, um, trunken, betrunken, berauscht, ... ... Ter. Hec. 769: unde saturitate ego exivi ebrius, dick u. voll (weidlich) angetrunken, Plaut. capt. 109. ... ... , getränkt mit usw., Mart.: u. so linteolum (Lampendocht) ebrium, Prud. cath. 5 ...
egēnus , a, um (egeo), I) an etw. ... ... qui si est avaritiā egenus, Apul. apol. 20: quod erat fortunā egenus (Ggstz. ... ... der Lage, dürftig, hilflos, res egenae, Plaut.: in rebus egenis, Plaut. u. Verg.: rebus egenis, Verg.
Echīōn , onis, m. (Εχίων), ... ... kadmëisch, thebanisch, nomen, Sohn des Echion, Verg.: Thebae, Hor.: arces, Ov.: hydrus, von Kadmus erlegt, Val. Flacc. – II) Sohn des Merkur, ... ... Echīonius , a, um, echionisch, des Echion, lacertus, Ov. met. 8, 345.
Edessa , ae, f. (Ἔδεσσα ... ... 945;ιος), aus Edessa, Antiphilus, Liv. 42, 51, 5. – II) ... ... ;σηνός), aus od. zu Edessa, sepulcra, Amm. 18, 7. ...
1. ef-fero , āvī, ātum, āre (ex u. ... ... usw., Liv.: efferavit ea caedes Thebanos omnes ad exsecrabile odium Romanorum, hatte empört zu usw., Liv. – 2) dem Charakter nach verwildern, ...
ecloga , ae, f. (εκλογή ... ... auserlesenes Gedicht, eine Ekloge, Plin. ep. 4, 14, 19: kleines Gedicht, eine ... ... p. 9 ed. Schenkl). – / In den Handschriften gew. egloga geschr.; ebenso Plin. ep. 4, 14, 9 ed. Keil u. ...
1. ēditus , a, um, PAdi. m. Compar. ... ... = aus der Tiefe emporragend, hoch, collis paululum ex planitie editus, Caes.: locus perexcelsus atque editus, Cic.: loca edita (Ggstz. iacentia), Sen.: locus editior, ...
effūsē , Adv. m. Compar. u. Superl. (effusus), I) weit verbreitet, weit auseinander, weit umher, weit hin, agrum eff. vastare, Liv.: dah. ohne Ordnung, nicht in Reih und Glied, ire, Sall ...
Ēgeria , ae, f., eine italische weissagende Quellnymphe od. Kamene, nach der ... ... (s. Schmid Hor. ep. 2, 1, 27). Wagner De Egeria fonte et specu eiusque situ. Marburg 1824.
ē-dīsco , didicī, ere, I) auswendig lernen, magnum numerum versuum, Caes.: alqd ad verbum, Cic.: poëtas, Hor.: ediscendi causā relegere, Sen. rhet. – II) übh. etwas erlernen, kennen lernen, Kenntnis von etwas ...
Ebusus u. - os , ī, f., die größere der ... ... Yvi a, Liv. 22, 10, 7. Sil. 3, 363 (Ebusus). Avien. perieg. 621 (Ebūsus). – Dav. Ebusitānus , a, um, ebusitanisch, ...
ēditor , ōris, m. (edo, edidi), I) der Hervorbringer, Erzeuger, Lucan. 2, 423. – II) der Veranstalter, eines Schauspiels, Capit. Anton. phil. 23, 4. Vopisc. Carin. 21, 1. Corp. ...
ef-fōco , āre (ex u. faux), erwürgen, ersticken, übtr., bonis suis effocantur, Sen. de brev. vit. 2, 4 (mit der viell. richtigern Variante offocantur); außerdem eff. semen (im Bilde), Augustin. serm. ...
Ecetra , ae, f., Hauptstadt der Volsker, wahrsch. zwischen Signia u. dem ... ... Ecetraner (kollektiv), Plur. Ecetrānī, ōrum, m., die Einw. von Ecetra, die Ecetraner, Liv. 3, 4. § 2 u. ...
Ēetiōn , ōnis, Akk. ōna, m. (Ἠετίω ... ... (Ἠετιώνειος), eetionëisch, des Eetion, Ov. met. 12, 110.
Buchempfehlung
In der Nachfolge Jean Pauls schreibt Wilhelm Raabe 1862 seinen bildungskritisch moralisierenden Roman »Der Hungerpastor«. »Vom Hunger will ich in diesem schönen Buche handeln, von dem, was er bedeutet, was er will und was er vermag.«
340 Seiten, 14.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro