Mānīlius , a, um (2. mānus), Name einer röm ... ... 51. – u. der Astronom A. Manilius, der ein Lehrgedicht in fünf Büchern, Astronomica gen., hinterlassen hat ... ... dem Pompejus der Oberbefehl gegen den König Mithridates übertragen wurde, vom Volkstribunen C. Manilius verfaßt, Cic. or ...
pēs , pedis, m. ( aus *ped-s, altind. ... ... Petron.: circum pedes = circum se, Cic.: ante pedes Manilii constituunt, vor Manilius, Cic.: pes secundus, felix, dexter, von einer glücklichen Ankunft, ...
sānctus , a, um, PAdi. (v. sancio), I) ... ... eindringlicher u. reiner, Quint.: Cato sanctus et innocens, Liv.: Luscius et Manilius naturā sancti et religiosi, Cic.: sanctius animal, v. Menschen, Ov.: ...
locuplēs , ētis (locus u. *pleo), I) begütert ... ... tenuissimi, Cic. – β) m. Abl. wodurch? Luscius et Manilius copiis rei familiaris locupletes et pecuniosi, Cic.: mancipiis locuples eget aeris Cappadocum rex ...
inter-venio , vēnī, ventum, īre, dazwischen-, dazukommen, - ... ... argentum, intervenit homo de improviso, Ter.: quod cum facere vellent, intervenit M. Manilius, Cic.: quam orationem cum ingressus esset, Cassius intervenit, Cic.: casu Germani ...
astronomicus , a, um (ἀστρονομικός), astronomisch, disciplina, Boëth. inst. ... ... astronomica, ōn, n., Astronomisches, Astronomie, Titel eines Gedichtes des Manilius u. einer Schrift Hygins.