ob-edo (ēdi), ēsum, ere, wegfressen, aufzehren, obesa cavamine terra est, Auct. Aetnae 436.
obēdio , s. oboedio.
obēdiēns , - dienter , s. oboediēns, oboedienter.
obēdītio , - tor , s. oboedītio, oboedītor.
obēdientia , s. oboedientia.
obēsus , a, um (v. *obedo), angegessen, I) passiv, abgezehrt = mager, corpus, Laev. erotop. fr. 15 L.M. (b. Gell. 19, 7, 3 u. Non. 361, 16). ...
oboedio (obēdio, altlat. oboidio), īvī, ītum, īre (ob u. audio), I) jmdm. Gehör geben, sein Ohr leihen = jmds. Rate folgen, alci, Nep. Dat. 5, 4. – II) übtr., ...
oboediēns (obēdiēns), entis, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. oboedio), gehorsam, willfährig, fügsam, a) v. Pers. usw., m. Dat.: nulli est naturae oboediens aut subiectus deus, Cic.: adeo imperio meliori ...
oboedientia (obēdientia), ae, f. (oboediens), der Gehorsam, absol. od. m. subj. Genet., Cic. de off. 1, 102; parad. 5, 35. Vulg. eccl. 4, 17; Sirach 3, 1 u.a. – ...
oboedienter (obēdienter), Adv. (oboediens), gehorsam, willig, gern, collatum ob., Liv.: ob. imperata facere, Liv. u. Curt.: omnia ob. adversus Romanos facere, Liv.: omnia ob. a barbaris facta, Curt.: se sub imperio populi Romani ...