... , sehr früh, Cic.: a mane, Varro: a mane usque ad vesperam, Suet.: a ... ... . crepusculo), Colum.: de mane in mane, Augustin. conf. 11, 23: mane erat, ... ... , Cic.: dass. mane sane, Plaut.: magis mane, maxime mane, Varro LL.: so ...
... Caes.: hospes, hic bene manebis, Sen.: u. hic optime manebimus, Val. Max. – ... ... mane, Plaut. u. Ter.: mane, mane, Ter.: vel mane etiam, oder warte lieber noch, Plaut.: mane videam, Plaut.: mane enarrem, Ter. – übtr., auf ...
mānēs , ium, m. (v. altlat. mānus, ... ... 6 Schenkl: u. ähnlich quisque suos patimur manes, wir büßen ein jeder seinen sündhaften Seelenzustand (d ... ... ) = Leichnam, Überreste, omnium nudatos manes, Liv.: inhumatos condere manes, Lucan.: accipiet manes parvula testa meos, Prop. – / manes als femin. Corp. ...
omānē = humane (w. s.), Corp. inscr. Lat. 14, 2934.
hūmānē , Adv. (humanus), I) menschlich, auf menschliche ... ... ., Cic.: ille autem, quod Puteolos persequitur, humane, quod queritur, iniuste, Cic.: quam h. nobiscum hiems egerit, Sen ... ... 16, 21, 3. Petron. 8, 2. – / vulg. omane, Corp. inscr. Lat ...
im-māne u. im-māniter , Adv. (immānis), ungeheuer, ... ... , Amm. 18, 7, 5. – / In den Stellen, in denen immane bei Dichtern mit sonare, hiare, fremere u. vgl. verbunden steht, ...
ē-maneo , mānsī, mānsum, ēre, I) herausbleiben, Stat. Theb. 7, 650. – II) ausbleiben, a) v. Pers., über die Urlaubszeit wegbleiben, Modest. dig. 49, 16, 3. § 4. – ...
ā-maneo , mānsī, ēre, a) (= ἀποκοιτῶ, Gloss.) auswärts übernachten, Gloss. IV, 308, 10. – b) abwarten, Gloss. IV, 405, 35; V, 591, 11.
dēmāne , Adv., sehr früh, Eccl.
re-maneo , mānsi, mānsum, ēre, zurückbleiben, ... ... gloria remansit, Cic. – v. Pers., in duris remanens amicus, ausharrend, Ov. – ... ... ganz, Caes.: quae (potentia senatus) gravis et magna remanebat, Cic.: remanebis indefessus, Augustin.
germānē , Adv. (1. germanus), echt, animus germ. Romanus, Augustin. de civ. dei 2, 13. p. 68, 14 D. 2
im-maneo , ēre (in u. maneo), I) bei etw. bleiben, Itala act. apost. 21, 24. Augustin. de genes. ad litt. 2, 4. – II) anhaften, Augustin. de civ. dei 1 ...
ad-manet , mānsit, er bleibt dabei, Not.Tir. 30, 40 u. 46.
per-maneo , mānsī, mānsum, ēre, fort und fort ... ... (coniunx), quae mecum seros permansit in annos, Ov.: caro illa insolubilis et permanens in aeternum, Lact. ... ... und fort verbleiben, -verharren, maneo in voluntate et quoad tu voles permanebo, Cic.: u. so ...
inhūmānē , Adv. (inhumanus), unmenschlich, lieblos, Ter., Cic. u.a.: inhumanius dicere, Cic. de amic. 46.
com-maneo , ēre, sich aufhalten, verbleiben, Macr. sat. 6, 8, 21. Porphyr. Hor. sat. 2, 3, 228. Augustin. de civ. dei 22, 8 u.a. Eccl.
Summānēs , ium, m. (sub u. manes), eine Art niederer Gottheiten, Mart. Cap. 2. § 164.
manentia , ae, f. (maneo), das Beharren, das Prinzip des Beharrens, Augustin. epist. 11, 3.
Athamānes , um, Akk. as, m. (Ἀθαμανες), die Athamanen, eine die Landschaft Athamania (w. s.) bewohnende thessal. Völkerschaft ...
hippomanes , n. (ἱππομανές), Roßbrunst, Roßwut, I) der Brunstschleim, eine klebrige Feuchtigkeit aus der Scham der Stuten, Verg. georg. 3, 280. Tibull. 2, 4, 58. ...
Buchempfehlung
Im Jahre 1758 kämpft die Nonne Marguerite Delamarre in einem aufsehenerregenden Prozeß um die Aufhebung ihres Gelübdes. Diderot und sein Freund Friedrich Melchior Grimm sind von dem Vorgang fasziniert und fingieren einen Brief der vermeintlich geflohenen Nonne an ihren gemeinsamen Freund, den Marquis de Croismare, in dem sie ihn um Hilfe bittet. Aus dem makaberen Scherz entsteht 1760 Diderots Roman "La religieuse", den er zu Lebzeiten allerdings nicht veröffentlicht. Erst nach einer 1792 anonym erschienenen Übersetzung ins Deutsche erscheint 1796 der Text im französischen Original, zwölf Jahre nach Diderots Tod. Die zeitgenössische Rezeption war erwartungsgemäß turbulent. Noch in Meyers Konversations-Lexikon von 1906 wird der "Naturalismus" des Romans als "empörend" empfunden. Die Aufführung der weitgehend werkgetreuen Verfilmung von 1966 wurde zunächst verboten.
106 Seiten, 6.80 Euro