macto , āvī, ātum, āre (zu Wz. *mēgh- mit den zwei verschiedenen Bedeutungen: a) = erfreuen, ehren (vgl. mactus) u. b) = schlachten), I) jmd. mit etw. verherrlichen, beehren, beschenken, ehren ...
mactus , a, um, Adi. (nicht zu magnus, sondern zu Wz. *mēgh-, s. macto), fast nur in den Formen mactus u. macte, I) ...
mactātio , ōnis, f. (macto), das Schlachten, bes. der Opfertiere, Isid. orig. 6, 19, 31: Iovem vix propitiavit octava mactatio (Opfer), Symm. epist. 1, 59: mit Genet., innoxiorum animantium mactatione laetari, ...
mactātor , ōris, m. (macto), der Schlächter = Mörder, senum, Sen. Troad. 1002 (1012).
mactātus , Abl. ū, m. (macto), das Opfern, Töten, Lucr. 1, 99.
magmentum , ī, n. (zsgzg. aus magimentum, zu macto in der Bedeutung ›ehren‹), der Zusatz zu einem Opfer, der Opferzusatz, Varro LL. 5, 112. Corp. inscr. Lat. 3, 1939 u. ...
mactābilis , e (macto), tödlich, Lucr. 6, 805.