vāgio , īvī od. iī, ītum, īre, quäken, I) eig., von kleinen Kindern, vox pueri vagientis, Ter.: infantulus vagiens, Hieron.: vagire in eunabulis od. in cunis, Cic.: vagire velut infantes (Ggstz. conviciari), ...
2. coaxo , āre (Naturlaut der Frösche), quaken, Suet. Aug. 94, 7. Suet. fr. 161. p. 250, 3 R. Spart. Get. 5, 5. Anthol. Lat. 762, 64 (233, 64): vulgär quaxare, ...
vāgīto , āre (Frequent. v. vagio), oft quäken, v. Hasen, Suet. fr. ed. Reiffersch. p. 250. – Depon. Nbf. vāgītor, wov. vagitatur, vehementer plangit, Gloss. IV, 294, 271.
vāgītus , ūs, m. (vagio), das Quäken, der kleinen Kinder, puerilis, Liv.: nascentium vox prima vagitus est, Solin.: vagitum edere, Quint.: vagitu locum lugubri complere, Lucr.: Plur., vagitus et ploratus, Plin.: infantium vagitus, ...
ronchus (rhonchus), ī, m. (ῥόγχο ... ... . 3, 82, 30. – II) übtr.: a) das Quaken der Frösche, Apul. met. 1, 9. – b) ...
ololȳgōn , gonis, m. (ὀλολυγών), eig. das Quaken der männlichen Frösche, wodurch sie die Weibchen zur Begattung locken, der Liebesruf, im Plur. meton. v. den männlichen Fröschen selbst, ...
cano , cecinī, cantum, ere (vgl. griech. κανάζω, ... ... wie ein Hahn (als Portentum), Ter. – b) v. Fröschen, quaken, Plin. 8, 227. – B) musikalisch ertönen, sich ...
mitto , mīsī, missum, ere, gehen-, laufen lassen, ... ... anschlagen, Lucr. 4, 990. – v. Fröschen, vocem mittere, quaken, Fest. 258 (b), 28. – v. Menschen, vocem pro ...