asso , āvī, ātum, āre (assus), trocken braten, schmoren ... ... porcinum, Apic. 2, 40: in omento assabis, Apic. 2, 42: cum sim paratus super istum ignem assari, Apul. met. 2, 10: assavit carnes ...
fuam , fuat , fuant = sim, sit, sint, s. 1. sum a. E.
semel , Adv. numer. (zu indogerm. *sem-, eins, vgl. sem-per, sim-plex), I) einmal, ein einziges Mal, Cic., Nep. u.a.: semel atque iterum, semel iterumque, einmal und noch einmal, zweimal, ...
tumulo , āvī, ātum, āre (tumulus), mit einem Grabhügel ... ... terrā, Catull.: tumulatus parvā arenā (unter einem niedrigen Sandhügel), Ov.: neu sim tumulandus ab illa, Ov.: abj., mortuos ad tumulandum deportare, Gloss. ...
perior , perītus sum, īrī, (Stammwort zu com-, ex-, ... ... πειραν, πειρα), erfahren, nil iam mihi novi offerri potest, quin sim peritus, Plaut. Pers. 271: quod periti sumus in vita atque usu callemus ...
ef-futuo (ecfutuo = ex-futuo), futuī, futūtus, ere, ... ... a) durch Unzucht erschöpfen, ecfututa latera, Catull. 6, 13: effututus ut sim, Priap. 26, 7. – b) durch Unzucht durchbringen, aurum in ...
dīspersē u. dīspersim , Adv. (dispersus), zerstreut, ... ... inv. 1, 98 (wo verb. disp. et diffuse): Form -sim, Varro r. r. 1, 1, 7 u. 3, 2, ...
simulātō , Adv. (simulatus), zum Scheine, in mimicis adulteriis ea quae solent sim. fieri effici ad verum iussit, Lampr. Heliog. 25, 4: tum sim. ferunt persecutionem se debere criminibus, Ennod. apol. pro synod. p. 298 ...
simulter , Adv. (zsgzg. aus similiter), auf ähnliche (gleiche) Weise, sim. itidem, gerade ebenso wie, Plaut. Pseud. 382.
similiter , Adv. (similis), ähnlich, auf ... ... , Cic.: similius, Phaedr.: simillime, Cic. – m. Genet., veri sim., Apul., veri similius, Tert. u. Apul. – m. Dat., sim. his et scorpiones terrestres vermiculos ovorum specie pariunt, Plin. 11, 86. ...
scabrōsus , a, um (scaber), rauh, Prud. psych. 106: lapides, Herm. Past. 3. sim. 9, 8.
simplicitus , Adv. = simpliciter, Non. 176, 27 (doch in der angef. Stelle Plaut. merc. 10 (14) jetzt sed eā ut sim implictus dicam).
2. do , dedī, datum, dare (altind. dádā-ti ... ... 12. – m. folg. ne u. Konj., da femina ne sim, Ov. met. 12, 202: u. so ibid. 12, 206 ...
2. nē , die urspr. u. eig. latein. Verneinungspartikel, ... ... ne vivam, si scio, ich will des Todes sein, Cic.: ne sim salvus, si aliter scribo ac sentio, ich will nicht gesund sein, ...
... Caecin. in Cic. ep.: an profecturus sim, nescio, Sen. II) in disjunktiven Fragesätzen: 1) ... ... an quo modo Stoici dicunt, postea videro, Cic.: quid mihi quaeram, sanus sim anne insaniam! Ter.: quaerendum, utrum una species et longitudo ... ... Sinne mit nonne fragen würde), quo fretus sim? an non dixi esse hoc futurum? oder habe ...
1. ēn , Interj. I) demonstr., griech. ἤν, ... ... -ne, ist es so? wohl? denn? en, quo fretus sim, qui etc., Ter.: en, quid ago? Verg.: en, quid agis? ...
ūbi , Adv., archaist. cubi (Lokativform zum Relativ u. ... ... loci, zB. quid ageres, ubi terrarum esses, Cic.: non... ubi terrarum sim, nescio, Plaut.: vocatum ducem percunctatur, ubi terrarum esset, Liv.: ut inanis ...
sino , sīvī, situm, ere, eig. niederlassen, niederlegen ... ... ut u. Konj.: sivi, ut expleret animum, Ter.: sinite exorator ut sim, Ter. – γ) m. bl. Coniunctiv: iam sine sic iratus ...
iuvo , iūvi, iūtum, Partiz. Fut. iuvātūrus, iuvāre, ... ... animusque iuvantur, Ov.: viatico a me iuvabitur, Liv.: ipse precor, quaeras, quā sim tibi parte iuvandus, Ov.: at tua supplicibus domus est assueta iuvandis, Ov.: ...
... quin declararem, Cic.: nihil abest, quin sim miserrimus, Cic.: Dioni negare non potuit, quin Platonem arcesseret, Nep.: ... ... fuerint ante Homerum poëtae, Cic.: nemini dubium esse debet, quin eādem mente sim futurus, Nep.: non ambigitur, quin Brutus pessimo publico id facturus fuerit, ...
Buchempfehlung
Ein alternder Fürst besucht einen befreundeten Grafen und stellt ihm seinen bis dahin verheimlichten 17-jährigen Sohn vor. Die Mutter ist Komtesse Mizzi, die Tochter des Grafen. Ironisch distanziert beschreibt Schnitzlers Komödie die Geheimnisse, die in dieser Oberschichtengesellschaft jeder vor jedem hat.
34 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Romantik! Das ist auch – aber eben nicht nur – eine Epoche. Wenn wir heute etwas romantisch finden oder nennen, schwingt darin die Sehnsucht und die Leidenschaft der jungen Autoren, die seit dem Ausklang des 18. Jahrhundert ihre Gefühlswelt gegen die von der Aufklärung geforderte Vernunft verteidigt haben. So sind vor 200 Jahren wundervolle Erzählungen entstanden. Sie handeln von der Suche nach einer verlorengegangenen Welt des Wunderbaren, sind melancholisch oder mythisch oder märchenhaft, jedenfalls aber romantisch - damals wie heute. Michael Holzinger hat für den zweiten Band eine weitere Sammlung von zehn romantischen Meistererzählungen zusammengestellt.
428 Seiten, 16.80 Euro