sīpho (sīpo), ōnis, m. (σίφων), die Röhre, I) der gerade Heber, Doppelheber, griech. διαβήτης, Sen. nat. qu. 2, 16. Plin. 2, 166. Iuven. 6, 310 ...
hama (ama), ae, f. (ἄμη), der Feuereimer, alioqui nullus usquam in publico sipho, nulla hama, Plin. ep.: dispositis hamis vigilare cohortem servorum noctu iubere, Iuven.: sciendum est praefectum vigilum per totam noctem vigilare debere et ...
2. sīpo , s. sīpho.
sīfo , s. sīpho.
diabētēs , ae, m. (διαβήτη ... ... ;), der gerade od. Doppel-Heber, sonst sipho gen., Col. 3, 10, 2.
sīpunculus (siphunculus), ī, m. (Demin. v. sipo = sipho), die kleine Springbrunnenröhre, Plin. ep. 5, 6, 23 u. 36. Fronto de or. 1. p. 158, 22 N.
sīphōnārīus (sīpōnārius, sīfōnārius), iī, m. (sipho), der Spritzenmann, Corp. inscr. Lat. 6, 2994. Kellerm. vig. Rom. lat. p. 19.
hīr u. īr (Stamm χερ, wov. ... ... . 243) glaubt fälschlich, hir sei bei Lucil. »eine Art sipho«; vgl. Löwe Prodr. p. 328 sq.