2. Acrōn , ontis u. ōnis m. (Ἄ ... ... . Aen. 10, 719 (wo Nom. Acron). – III) Helenius Acron, ein Grammatiker (um die Mitte des ... ... Charis. 119, 12 (wo Nom. Acron) u. 210, 11 15 (wo Nom. ...
1. acrōn , s. acro.
acro (acrōn), ōnis, m. (ἄκρων), die äußersten Gliedmaßen, namentlich der Rüssel, die Ohren u. Füße des Schweines, als wohlschmeckendes Gericht, Schweinsknöchel (rein lat. crura porcina, trunculi suis), Veget. mul ...
algiōsus , a, um (algeo), sehr frostig, gegen Frost sehr empfindlich, alg. fuit Horatius, Schol. Acron. Hor. serm. 2, 3, 5, s. Kukula; Hauthal hat impatiens frigoris. Vgl. Gloss. ›δύσριγος, algiosus, ...
capsāria , ae, f. (1. capsa), I) die Kleiderbewahrerin-, das Garderobemädchen im Badezimmer, Corp. ... ... 9233 (capsara). – II) (sc. taberna), Bude für Badebedürfnisse, Acron. Hor. sat. 2, 7, 110.
Helenius , s. 2. Acrōn no. III.
cor-ruo , ruī, ruitūrus, ere (con u. ruo), ... ... . – und von Menschen als Opfer, Iuppiter, haec hodie tibi victima corruet Acron, Prop. 2) übtr.: a) v. Zuständen usw.: ...
Caenīna , ae, f. (Καινίνη ... ... – b) Caenīnus , a, um, cäninisch, arx, Prop.: Acron, König der Cäninenser, Prop.: nomen, Liv.
ali-quantus , a, um (alius u. quantus), bezeichnet ... ... Plur. aliquanta, subst., scripsit prosā (in Prosa) aliquanta, Schol. Acron. Hor. – u. Acc. aliquantum u. Abl. aliquanto = ...