aegrōtus , a, um (aeger), unwohl (Ggstz. sanus), I ... ... . 30, 81. Hor. ep. 1, 1, 73. – subst., aegrotus, ī, m., der Kranke, Cic. u.a.: ...
aegrōto , āre (aegrotus), krank sein (Ggstz. sanum od. saniorem esse, valere), I) eig.: A) physisch krank sein ... ... 1116. – / Wegen Cic. div. in Caec. 70 s. aegrōtus.
de-ambulo , āvī, ātum, āre, sich (gleichs. bis zur Ermüdung) ergehen, spazieren gehen, aegrotus saliat deciens et deambulet, Cato: eamus deambulatum, Cato: abi deambulatum, Ter.: ...
ipse , a, um, Genet. ipsīus (b. Dicht, ... ... selbst = aus freien Stücken, valvae se ipsae aperuerunt, Cic.: animus ipse aegrotus, Ter.: verb. ipse meā, tuā, suā sponte, Liv. – ...
iubeo , iussī, iussum, ēre (zu Ϝjeudh, schütteln, ... ... ego non iussi, ibid.: im Passiv m. Nom. u. Infin., aegrotus, qui iussus sit vinum sumere, dem Wein zu trinken verordnet worden ist, ...
animus , ī, m. (griech. ἄνεμος, Wind, Hauch ... ... Ter.: animo aegra, seelenkrank = liebekrank, Enn. fr., wie animus aegrotus, Ter.: otiosus ab animo, sorgenlos, Ter.: uno animo, einmütig, ...
pos-sīdo , sēdi, sessum, ere (v. potis od ... ... omne necesse est possidat inane, Lucr.: umor ultima possedit, Ov.: illam (navem) aegrotus possedit, Cornif. rhet.: ne essent loca munita, quae hostes possiderent, Nep.: ...
prōficio , fēcī, fectum, ere (pro u. facio), ... ... quidquam profecerint, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 10, 71: proficiens aegrotus, ibid. 2, 11, 81. – β) v. Kindern, ...