... . ἄφρων, a) v. Pers.: ne trepides amens, Lucr.: amens aspectu, Verg., metu od. terrore, Liv., dolore, Ov.: amens malis cor, Liv.: amens irā, Afran. fr.: amens animi, rasenden Sinnes, Verg.: amentes ...
2. āmento , āre (amens), nicht bei Sinnen sein; vgl. Gloss. II, 239, 26 ›amento, ἀπονοῶ‹.
undique , Adv. (unde u. que), I) es ... ... fern, von überall her, überall, concurrere, Cic.: colligere, Cic.: amens undique dicatur, von allen Leuten, Hor.: attrib., iam undique silvae ...
āmentia , ae, f. (amens), die Abwesenheit der mens, d.i. die Verstandlosigkeit, Sinnlosigkeit, Kopflosigkeit, Verrücktheit, das unsinnige, verrückte Benehmen, der Aberwitz (vgl. die Auslgg. zu Cic. Tusc. ...
ita , Adv. (zum Pronominalstamme i, vgl. is; ... ... .: di te perduint, fugitive: ita non modo improbus et fatuus, sed etiam amens es, Cic.: nihil est ita durum aut ita iniurium quod (tu) facere ...
agito , āvī, ātum, āre (Intens. v. ago), ... ... insectenturque furiae, Cic. (vgl. multis iniuriis iactata atque agitata aequitas, Cic.): amens, agitantibus furiis sororis ac viri, Liv. (vgl. Müller Liv. 1 ...
terror , ōris, m. (terreo), der (das) ... ... Liv., nominis Alexandrini, Iustin.: populationum, Liv. – m. Adii., terror amens, Claud.: anceps (doppelter), Liv.: u. so duplex, Liv.: ...
caecus , a, um (altirisch caech, got. haihs, ... ... complexa est, Cic.: ipsos caecos reddit cupiditas atque avaritia, Cic.: ille caecus atque amens tribunus, Cic. – animus cupidine caecus, Sall.: cupidine caecus oppidi potiundi, ...
ef-fluo (ec-fluo), flūxī, ere (ex u. ... ... ) abstr.: α) v. Pers., gleichs. zerfließen, effluis amens, zerfließest (gehst auf) in Weichlichkeit, Pers. 3, 20. – ...
ferveo , ferbuī, ēre u. (altlat. u. poet.) ... ... ab ira) vor Zorn ( Wut) glühen, aufbrausen, wüten, amens irā fervĕre, Afran. fr.: fervens irā, Sil.: cor irā fervit caecum, ...
1. fatuus , a, um ( zu cōnfūto), I) ... ... stulti, stolidi, fatui, Plaut.: fatuus est, insulsus, tardus, Ter.: fatuus et amens es, Cic. – subst., α) ein alberner ...
cōnstāns , antis, Adi. m. Compar. u. Superl ... ... sich gleichbleibend, fest (charakterfest), gesetzt, entschieden (Ggstz. mobilis, varius, amens), homo, Cic.: sunt igitur firmi et stabiles et constantes (amici) eligendi, ...
2. cōn-sterno , āvi, ātum, āre (vgl. ahd. ... ... 46, 4. – m. ab u. Abl., Coriolanus prope ut amens consternatus ab sede sua, aufgescheucht von s. S. , bestürzt von s ...
ob-mūtēsco , mūtuī, ere, verstummen, I) eig ... ... ego neque Antonium verbum facere patiar, et ipse obmutescam, Cic.: Aeneas aspectu obmutuit amens, Verg. – II) übtr., verstummen = aufhören, ...
prae-rapidus , a, um, überaus reißend, überaus schnell, ... ... Sil. 17, 179: affectus (v. Zorn) praerapidus (vorschnell) et amens, Sen. de ira 1, 12, 5.