ap-pendo (ad-pendo), pendī, pēnsum, ere, I) an etw. aufhängen, taurus marmoreus cornibus ramis arboris accrescentibus appensus est, Capit. Anton. Pius 3, 5: rupes appensae, hängende Felsen, Ven. Fort. 10, 10, 42. Vgl. ...
appendix , icis, f. (appendo), I) der Anhang, das Anhängsel, 1) eig., Plin. 24, 114. Apul. met. 5, 24 u. 8. 22. – 2) übtr., der Anhang, ...
appēnsio , ōnis, f. (appendo), die Zuwägung, übtr. = die Beurteilung, Augustin. op. imperf. c. Iulian. 2, 141 u. 142.
appēnsus , Abl. ū, m. (appendo), das Zuwägen, Apul. de mund. 3 zw. (Hildebr. u. Goldb. pensaque).
appēnsor , ōris, m. (appendo), der Zuwäger, verborum (vgl. appendo), Augustin. c. Cresc. 3, 73 u.a.