1. avītus , a, um (avus), vom Großvater od. von der Großmutter ... ... = uralt, bona paterna et avita, Cic.: paternus ager et avitus, Sen.: avitus ac patritus mos, Varr. fr.: regnum, Cic.: ager, großmütterliches ...
2. Avītus , ī, m., röm. Zuname, zB. A. Cluentius Avitus, Cic. Clu. 11. Vgl. Alcimus.
... latein. Eigenname, a) Latinus Alcimus Avitus Alethius, ein lat. Rhetor u. Epigrammatist ums Jahr 360 n. ... ... röm. Liter. 5 § 417, 3. – b) Alcimus Ecditius Avitus, Bischof von Vienna, als christlicher Schriftsteller u. Dichter bekannt, gest. ...
paternus , a, um (pater), I) väterlich, vom Vater ... ... ), Cic.: horti, Cic.: paternae atque avitae possessiones, Cic.: paternus ager atque avitus, Sen.: pat. lacrimae, Sen. rhet.: pat. avus, von väterl. ...
Cluentius , a, um, Name einer röm. gens, zB. A. Cluentius Avitus aus Larinum, von Cicero in einer noch erhaltenen Rede verteidigt, Cic. Brut. 271; Cluent. 1 sqq. Quint. 11, 1, 61. – Cluentiānus , ...
pro-avītus , a, um, altväterlich, von den Vorfahren ererbt, regna, Ov.: rura, Stat.: potentia, Sil.: facta, Sil.
1. ager , agrī, m. (griech. ἀγρός, gotisch ... ... Liv. u. bl. ager, Liv. epit. 6: ager paternus et avitus, Sen.: ager fertilis, Cic., fertilissimus, Liv.: uber, Liv.: agri lati ...
Alfius , ī, m., röm. Familienname, unter dem bekannt sind ... ... nomina non appellando fiunt mala, Col. 1, 7, 2. – III) Alfius Avītus, ein Epigrammdichter aus der august. Zeit, Anthol. Lat. 2, 267 ...
lūctuōsus , a, um (luctus), voller Trauer, -Traurigkeit, ... ... – illud plane non triste solum, verum etiam luctuosum, quod (daß) Iulius Avitus decessit, dum ex quaestura redit, Plin. ep. 5, 21 (9), ...