circumcīdo , cīdī, cīsum, ere (circum u. caedo; dh. ohne Umlaut circumcaedo, Paul. ex Fest. 20, 3), rings umschneiden, -abschneiden, -beschneiden, I) eig.: ars agricolarum, quae circumcidat, amputet etc., Cic.: c. ...
circumcīsus , a, um, PAdi. (v. circumcido), rings abgeschnitten, I) v. Örtl., steil, saxum, Cic.: collis ex omni parte circumcisus, Caes.: (Henna urbs) tota ab omni aditu circumcisa atque directa est, rings ...
circumcīsio , ōnis, f. (circumcido), die Beschneidung, Eccl.: circ. carnis, Augustin. serm. 210, 3.
circumcīsor , ōris, m. (circumcido), der Beschneider, Eccl.
circumcaedo , s. circumcīdo.
circumcīsūra , ae, f. (circumcido), die Beschneidung der Pflanzen, Plin. 16, 219.
in-circumcīsus , a, um (in u. circumcido), unbeschnitten, Eccl.
circumcīdāneus , a, um (circumcido), mustum c., Most, der nachgekeltert wurde, indem man in die bereits ausgepreßte Traubenmasse Einschnitte machte, Cato r. r. 23, 4. – Dass. mustum circumcisicium b. Varr. r. r. 1, 54, ...
circumcīsōrium , ī, n. (circumcido), ein chirurg. Instrument, um die Tiere am Fuße zur Ader zu lassen, das Aderlaßeisen, Veget. mul. 1, 26, 2.