complētus , a, um, PAdi. (v. compleo), vollkommen, vollständig, c. et perfectus verborum ambitus, Cic. or. 168. – Compar., completius, Gell. 1, 7, 20.
complētio , ōnis, f. (compleo), I) die Erfüllung, Eccl. – II) die Vollständigkeit, Vollendung, ICt. u. Eccl.
complētor , ōris, m. (compleo), der Erfüller, legum, Iuvenc. in Matth. 2, 12. v. 575.
... radiis menstruo spatio luna complet, Cic.: annuus exactis completur mensibus orbis, Verg. – completus et perfectus verborum ambitus, Cic. – δ) einen Zustand vollständig ... ... sed ita, ut etc., Cic.: rerum humanarum sorte completā, Curt.: completur in me (an mir) ...
in-ānis , e, leer, ledig (Ggstz. plenus, completus, confertus, onustus), 1) eig.: A) im allg.: vas, domus, Cic.: granum, Plin. – homo, ledig, ohne Last, Plaut. – equus, ...
orbis , is, m., jede Rundung, I) ... ... crebris pedum orbibus adulatio, Plin. – v. Kreislaufe des Jahres, annuus exactis completur mensibus orbis, ex quo etc., Verg.: triginta magnos volvendis mensibus orbes imperio ...
plūma , ae, f. (viell. aus *pleusma, vgl ... ... plumae perdicum subalares, Lampr.: animantes plumā obductae, Cic.: dolium tenui plumā completum, Liv.: pluma adusta, Liv.: plumam amittere (v. Vogel), sich mausern ...
im-mitto , mīsī, missum, ere (in u. mitto), ... ... in Romanos), losstürzen lassen, Nep.: canes, hetzen, Verg.: naves pice completas in classem Pompeianam, treiben lassen, Caes.: arietem in aedificia, spielen ...
2. vīrōsus , a, um (virus), I) von starkem Geruche, stark riechend od. stinkend, ... ... ., assertio, Mart. Cap. 4. § 332: aures mariti virosā susurrorum faece completae, Sidon. epist. 5, 7, 7.
cōn-scendo , scendī, scēnsum, ere (con u. scando), ... ... velim quam primum bonā et certā tempestate conscendas ad meque venias, Cic.: tanta erat completis litoribus contentio, qui potissimum ex magno numero conscenderent, ut etc., Caes. – ...