conquestus , Abl. ū, m. (conqueror), das Sich-Beklagen, die Klage = die Wehklage, Liv. 8, 7, 21 u. spät. Dichter.
vicis (als Genet.; Nom. kommt nicht vor), vicem, ... ... Wechsel des Schicksals, das Schicksal, Los, vicem suam conquestus est, Suet.: tacite gementes tristem fortunae vicem, Phaedr.: convertere humanam vicem, ...
1. līber , era, erum (vgl. ε-λε ... ... libero mendacio uti, frischweg lügen, Liv.: libera mandata (Vollmacht), Liv.: conquestus, Liv.: fastidium, Cic.: oratio (Aussage, Erklärung) aut libera aut ...
il-lacrimo , āvī, ātum, āre (in u. lacrimo), ... ... illacrimans, Verg.: si paulum potes, illacrima, Hor.: et illacrimavit et vicem suam conquestus est, Suet.: illacrimasse dicitur partim gaudio tantae perpetratae rei, partim vetustā gloriā ...
con-queror , questus sum, querī, über etw. sich ... ... . u. Infin., se deseri c., Suet.: pretia in immensum exarsisse graviter conquestus, Suet. – m. folg. cur od. quod (weil), ...