crīminātio , ōnis, f. (criminor), die Beschuldigung, ... ... de dote, Apul. – illa criminatio, quā in me absentem usus est, Cic.: alcis criminationem adiuvare ... ... criminationibus, Iustin. – m. folg. Acc. u. Infin., criminatio tua quae est? Roscium cum Flavio pro ...
1. inaudītus , a, um (in u. audio), I ... ... gehört, a) im engern Sinne, vocis inauditi sonus, Lucr.: inaud. criminatio, Cic.: sententiae, Iustin. – b) im weitern Sinne, wovon man ...
in-crīminātio , ōnis, f., die Schuldlosigkeit, Unsträflichkeit, Tert. de res. carn. 23.
vānus , a, um (vgl. altind. ūná-h, ... ... ex vano, aus einer falschen Quelle geschöpft, Liv.: nec tota ex vano criminatio erat, ohne Grund, Liv.: ad vanum et irritum redacta victoria, ...